Adoracja Obecności przed Najświętszym Sakramentem

Adoracja Obecności

Panie Jezu, stajemy przed Tobą, wiedząc, że nas wzywasz i nas kochasz takimi, jakimi jesteśmy.
«Ty masz słowa życia wiecznego, a myśmy uwierzyli i poznali, że Ty jesteś Świętym Boga» (J 6,68).
Przez Ciebie i Ducha Świętego, którego nam przekazujesz, pragniemy dotrzeć do Ojca,
aby wypowiedzieć Mu nasze „tak” złączone z Twoim.
Z Tobą możemy teraz wyznać: Ojcze nasz!
Idąc za Tobą, drogą, prawdą i życiem (por. J 14, 6),
pragniemy przeniknąć pozorne „milczenie” i „nieobecność” Boga, rozpędzając chmury nad górą Tabor,
aby słuchać głosu Ojca, który mówi: „To jest mój Syn umiłowany, w którym mam upodobanie. Jego słuchajcie”.

Z tą wiarą, zrodzoną z kontemplacyjnego słuchania, będziemy w stanie rozjaśniać nasze sytuacje osobiste,
podobnie jak różne sfery życia rodzinnego i społecznego.
Pragniemy odczuwać tak jak Ty i widzieć rzeczy tak, jak Ty je postrzegasz,
ponieważ Ty jesteś ośrodkiem, początkiem i końcem wszystkiego.
Podtrzymywani przez tę nadzieję, chcemy wprowadzać w świat tę hierarchię wartości ewangelicznych,
w której Bóg i Jego dary zbawcze zajmują pierwsze miejsce w sercu i działaniu konkretnego życia człowieka.
Chcemy kochać tak jak Ty, który oddajesz życie i samego siebie ze wszystkim, co posiadasz.
Chcemy móc powiedzieć tak jak św. Paweł: Dla mnie żyć – to Chrystus (Flp 1,21).
Nasze życie nie ma sensu bez Ciebie.
Chcemy nauczyć się przebywać z Tym, który nas kocha, ponieważ z takim Przyjacielem można przetrzymać wszystko.
Od Ciebie się uczymy zjednoczenia z wolą Ojca, ponieważ na modlitwie „mówić” znaczy „kochać”.
Wchodząc w Twoją głębię, chcemy podjąć postanowienia i przyjąć postawy niezwykle ważne,
trwałe decyzje, istotne wybory, odpowiadające naszemu chrześcijańskiemu powołaniu.
Wierząc, mając nadzieję i kochając, adorujemy Cię w prostej postawie obecności, ciszy i oczekiwania,
co chce być również wyrazem odpowiedzi na słowa: „Zostańcie tu i czuwajcie ze Mną!” (Mt 26, 36).
Ty przewyższasz ubóstwo naszych myśli, uczuć i słów; stąd chcemy nauczyć się adorować, podziwiając Twoją tajemnicę, kochając ją taką, jaka jest, i milcząc wyciszeniem przyjaciela w postawie oddania.
Jeżeli Ty jesteś obecny w naszych nocach fizycznych i moralnych, kochasz nas i mówisz do nas,
to wystarczy, chociaż wiele razy nie dostrzegamy pociechy.
Ucząc się tego wymiaru adoracji, staniemy w obliczu Twej głębi lub tajemnicy;
nasza modlitwa nabierze respektu względem tajemnicy każdego brata i każdego wydarzenia,
aby wprowadzić do naszego środowiska rodzinnego i społecznego i budować historię
na bazie tego czynnego i owocnego milczenia, które wypływa z kontemplacji.
Dzięki Tobie nasza zdolność do wyciszenia i adoracji przemieni się w zdolność kochania i służenia.
Dałeś nam swoją Matkę jako naszą matkę, aby nauczyła nas kontemplować i adorować w sercu.
Ona, przyjmując słowo i wprowadzając je w czyn, jawi się jako Matka najbardziej doskonała.
Dopomóż nam być Kościołem misyjnym, który umie kontemplować, adorując i kochając Twoje słowo,
aby później przemienić je w życie i przekazać wszystkim braciom i siostrom. Amen.
Św. Jan Paweł II (31 XlI 1982)

Wybór tekstów:
Módlmy się PRZED NAJŚWIĘTSZYM SAKRAMENTEM, Wydawnictwo JUT, 2016