Akt wynagrodzenia Najświętszemu Sercu Pana Jezusa

Najmilszy Jezu, któremu za miłość do ludzi odpłaca się tak wielkim zapomnieniem, zaniedbaniem,
wzgardą i niewdzięcznością. Oto my, klęcząc przed Tobą, szczególnym hołdem czci pragniemy
wynagrodzić grzeszną oziębłość i zniewagi, jakie zewsząd obrażają Twoje miłujące Serce.

Pamiętamy jednak, że i my sami niekiedy mieliśmy udział w tym niegodziwym postępowaniu.
Dlatego przejęci najgłębszym żalem najpierw błagamy o miłosierdzie nad nami.
Jesteśmy gotowi dobrowolnie wynagrodzić za grzechy nie tylko przez nas popełnione,
ale i przez tych, którzy błądzą z dala od drogi zbawienia, i albo uparci w niewierze, nie chcą pójść za Tobą, Pasterzem i Wodzem, albo też podeptali obietnice chrztu św. i odrzucili słodkie jarzmo Twojego prawa.

Za te wszystkie przestępstwa chcemy pokutować. Szczególnie za publiczne grzechy narodów,
które zwalczają prawo Boże i znieważają godność człowieka, za bluźnierstwa, jakimi obrzuca się Ciebie i Twoich świętych, lekceważenie dni świętych, zaniedbywanie sakramentu Boskiej miłości,
za plagę pijaństwa i rozwiązłości.
Aby naprawić zniewagę czci Bożej, przedstawiamy Ci to zadośćuczy­nienie,
które Ty sam niegdyś ofiarowałeś Ojcu na krzyżu i które co dzień ponawiasz na ołtarzach;
łączymy je z zadośćuczy­nieniem Najświętszej Dziewicy Matki, wszystkich świętych i pobożnych wiernych.
I przyrzekamy z głębi serca, ile tylko stać nas będzie przy pomocy Twojej łaski, wynagrodzić za grzechy popełnione przez nas i naszych bliźnich: silną wiarą, czystymi obyczajami,
doskonałym wypełnieniem prawa Ewangelii, a zwłaszcza prawa miłości.
Przyrzekamy też, według sił, nie dopuścić do nowych zniewag
i jak najwięcej ludzi pociągnąć do naśladowania Ciebie.
Zachowaj nas do śmierci w wierności obowiązkom i służeniu Tobie przez wielki dar wytrwania,
abyśmy w końcu wszyscy doszli do tej ojczyzny,
gdzie Ty z Ojcem i z Duchem Świętym żyjesz i królujesz na wieki wieków. Amen.

(Za publiczne odmówienie aktu w uroczystość NSPJ można uzyskać odpust zupełny
zaś w ciągu roku – odpust cząstkowy).

Tekst za: Agenda Liturgiczna, Opole 2016, str. 324