Czy rozpoznasz tego świętego?

[Lunka]

I Tobiasz

[Skaza]

To właśnie on

[Lunka]

@Magnolia rozwiń myśl bo dobrze odpowiedziałaś

[Magnolia]

Archanioł Rafał występuje w Księdze Tobiasza. Przybiera ludzką postać o imieniu Azariasz. Towarzyszy młodemu Tobiaszowi wędrującemu z Niniwy do Raga w Medii i opiekuje się nim, chroniąc go przed demonami, a po powrocie uzdrawiając jego ojca. Przeprowadza Tobiasza szczęśliwie wśród różnych przygód aż do Persji, gdzie mieszka krewny rodziny, który od ojca Tobiasza pożyczył niegdyś znaczną sumę pieniędzy. Archanioł nie tylko doprowadził Tobiasza do celu podróży, ale także nakłonił krewnego, aby oddał zapożyczony dług, a nawet Tobiaszowi własną córkę Sarę za żonę, którą archanioł uwalnia od złych mocy. Po szczęśliwym odprowadzeniu Tobiasza do domu anioł wyjawił młodzieńcowi i jego ojcu, kim jest: Ja jestem Rafał, jeden z siedmiu aniołów, którzy stoją w pogotowiu i wchodzą przed majestat Pański (Tb 12,15)

W początkach chrześcijaństwa zbyt pochopnie oddawano część siedmiu archaniołom, wymienianym w apokryfach, dlatego synody w Laodycei (361 rok) i w Rzymie (492 i 745 rok) zezwoliły, aby kultem liturgicznym otoczyć tylko św. Michała Archanioła, Św. Gabriela Archanioła i św. Rafała Archanioła, gdyż tylko o tych archaniołach mamy wyraźne świadectwo w Piśmie świętym.

Pierwszy ślad kultu św. Rafała Archanioła spotykamy w VII wieku w Wenecji, gdzie wystawiono ku jego czci kościół. W tym samym wieku miasto Kordoba (Hiszpania) ogłosiło jego święto. Papież Benedykt XI w 1921 roku rozszerzył je na cały Kościół, wyznaczając doroczną pamiątkę 24 października.
Współcześnie Kościół rzymskokatolicki wspomina Archanioła Rafała 29 września (wraz z archaniołami Michałem i Gabrielem). Ten dzień ma rangę święta. Kościoły starokatolickie, mariawickie i tradycjonaliści katoliccy wspominają Rafała Archanioła 24 października, natomiast Kościół prawosławny 8 listopada.

Źródło: https://zyciorysy.info/archaniol-rafal/ | Zyciorysy.info

Moja zagadka:

[Lunka]

Moja zagadka:

Święta Elżbieta od Trójcy Świętej
(Elżbieta Catez)
1880 – 1906

Elżbieta urodziła się 18 lipca 1880 r. w obozie wojskowym we wsi Avor, gdzie stacjonował oddział kapitana Franciszka Józefa Catez, jej ojca. Cztery dni później została ochrzczona. W roku 1901 wstąpiła do klasztoru karmelitanek bosych w Dijon. Wśród cierpień wewnętrznych i chorób żyła "ku chwale majestatu" Trójcy Świętej obecnej w jej duszy.

O życiu Elżbiety zadecydowały fakty związane z przygotowaniem się do pierwszej Komunii świętej. Elżbieta wielokrotnie później potwierdzała, że dzień ten był dla niej decydujący. Wówczas to postanowiła wytrwale pracować nad swoim charakterem. W swoim dzienniczku zapisała niezwykłe doświadczenie miłości i bliskości Boga, a także pragnienie oddania Mu się całą duszą. Jako kilkunastoletnia dziewczyna doświadczała pierwszych łask mistycznych. Była piękna, radosna i naturalna w sposobie bycia, budziła ogólną sympatię.

W tajemnicy zamieszkiwania Boga w duszy znalazła swoje "niebo na ziemi" i w ten sposób przeżywała swe posłannictwo w Kościele. Do ojczyzny "światła, miłości i życia" odeszła 9 listopada 1906 roku, w wieku dwudziestu sześciu lat. Beatyfikował ją papież Jan Paweł II w roku 1984. Kanonizował papież Franciszek 16 października 2016 r.

https://brewiarz.pl/czytelnia/swieci/11-08a.php3

[Lunka]

[Skaza]

Czy to święta Maria Magdalena ?

[Lunka]

Czy to święta Maria Magdalena ?

Nie

[Skaza]

Święta Marta z Betanii

Marta pochodziła z Betanii, miasteczka położonego na wschodnim zboczu Góry Oliwnej. Była siostrą Marii i Łazarza, których Chrystus darzył swą przyjaźnią. Wiele razy gościła Go w swoim domu. W Ewangelii św. Łukasza możemy przeczytać, że podczas jednej z wizyt Jezusa w jej domu, Marta jako wzorowa gospodyni domowa, bardzo starała się, aby usłużyć Jezusowi. Kiedy Marta dbała o wygodę gościa, jej siostra Maria nie pomagała jej, tylko wsłuchiwała się w słowa Jezusa. Marta miała zwrócić jej uwagę, że potrzebuje pomocy. Na co zareagował Jezus, mówiąc jej, że martwi się o wiele błahych spraw, a tymczasem powinna, jak jej siostra, zabiegać o coś innego.
Legenda prowansalska głosi, że po wniebowstąpieniu Jezusa Żydzi wprowadzili Łazarza, Marię i Martę na statek bez steru i tak puścili ich na Morze Śródziemne. Dzięki Opatrzności wszyscy wylądowali szczęśliwie u wybrzeży Francji, niedaleko Marsylii. Łazarz miał zostać pierwszym biskupem tego miasta, Marta założyła w pobliżu żeński klasztor, a Maria pokutowała w niedalekiej pustelni.
Marta jest patronką gospodyń domowych, hotelarzy, kucharek, sprzątaczek i właścicieli zajazdów. Św. Marta przedstawiana jest jako skromna kobieta z pękiem kluczy. Często przedstawia się ją z koroną, w towarzystwie siostry, obok niej maluje się sztućce, księgę oraz naczynia kuchenne.

[Skaza]

[Lunka]

Święty Jan Chrzciciel

Imię Jan jest pochodzenia hebrajskiego i oznacza tyle, co "Bóg jest łaskawy". Jan Chrzciciel urodził się jako syn kapłana Zachariasza i Elżbiety (Łk 1, 5-80). Jego narodzenie z wcześniej bezpłodnej Elżbiety i szczególne posłannictwo zwiastował Zachariaszowi archanioł Gabriel, kiedy Zachariasz jako kapłan okadzał ołtarz w świątyni (Łk 1, 8-17). Przyszedł na świat sześć miesięcy przed narodzeniem Jezusa.
Jako herold Mesjasza Jan podkreślał z naciskiem, że nie wystarczy przynależność do potomstwa Abrahama, ale trzeba czynić owoce pokuty, trzeba wewnętrznego przeobrażenia. Na znak skruchy i gotowości zmiany życia udzielał chrztu pokuty (Łk 3, 7-14; Mt 3, 7-10; Mk 1, 8). Garnęła się do niego "Jerozolima i cała Judea, i wszelka kraina wokół Jordanu" (Mt 3, 5; Mk 1, 5). Zaczęto nawet go pytać, czy przypadkiem on sam nie jest zapowiadanym Mesjaszem. Jan stanowczo rozwiewał wątpliwości twierdząc, że "Ten, który idzie za mną, mocniejszy jest ode mnie: ja nie jestem godzien nosić Mu sandałów" (Mt 3, 11). Na prośbę Chrystusa, który przybył nad Jordan, Jan udzielił Mu chrztu. Potem niejeden raz widział Chrystusa nad Jordanem i świadczył o Nim wobec tłumu: "Oto Baranek Boży, który gładzi grzechy świata" (J 1, 29. 36). Na skutek tego wyznania, przy Chrystusie Panu zjawili się dwaj pierwsi uczniowie - Jan i Andrzej, którzy dotąd byli uczniami św. Jana (J 1, 37-40).

Na działalność Jana szybko zwrócili uwagę starsi ludu. Bali się jednak jawnie przeciwko niemu występować, woleli raczej zająć stanowisko wyczekujące (J 1, 19; Mt 3, 7). Osobą Jana zainteresował się także władca Galilei, Herod II Antypas (+ 40), syn Heroda I Wielkiego, który nakazał wymordować dzieci w Betlejem. Można się domyślać, że Herod wezwał Jana do swojego zamku, Macherontu. Gorzko jednak pożałował swojej ciekawości. Jan bowiem skorzystał z tej okazji, aby rzucić mu prosto w oczy: "Nie wolno ci mieć żony twego brata" (Mk 6, 18). Rozgniewany król, z poduszczenia żony brata Filipa, którą ku ogólnemu oburzeniu Herod wziął za własną, oddalając swoją żonę prawowitą, nakazał Jana aresztować. W dniu swoich urodzin wydał ucztę, w czasie której, pijany, pod przysięgą zobowiązał się dać córce Herodiady, Salome, wszystko, czegokolwiek zażąda. Ta po naradzeniu się z matką zażądała głowy Jana. Herod nakazał katowi wykonać wyrok śmierci na Janie i jego głowę przynieść na misie dla Salome (Mt 14, 1-12). Jan miał wtedy trzydzieści kilka lat.

[Lunka]

[Niezapominajka]

Święty Jacek?

Jacek Odrowąż (herbu Odrowąż, ur. 1183 w Kamieniu Śląskim, zm. 15 sierpnia 1257 w Krakowie) – polski duchowny katolicki, dominikanin, misjonarz, kaznodzieja, święty Kościoła katolickiego oraz historyczny patron Polski. Był pierwszym Polakiem, który wstąpił do nowo utworzonego Zakonu Kaznodziejskiego. Święty Jacek Odrowąż i jego towarzysze byli pierwszymi dominikanami w Polsce. Ewangelizował ludność Karyntii, Moraw, Czech, Polski, Rusi i Prus, dlatego nazywany był Apostołem Słowian, Apostołem Ludów Słowiańskich, Apostołem Północy, Światłem Północy lub Światłem ze Śląska.

Wywodził się z możnej rodziny o tradycjach chrześcijańskich. Przyjął habit dominikański w Rzymie od założyciela zakonu, św. Dominika. Wracając do Polski, wspólnie z towarzyszami założył klasztory we Friesach, Pradze, Wrocławiu i Kamieniu. Osiadłszy w Krakowie, zorganizował klasztor w kościele św. Trójcy, a następnie udał się na Pomorze i założył placówkę w Gdańsku. W 1228 roku podążył na Ruś i spędził tam około pięciu lat. Z Rusi ponownie udał się na Pomorze, aby nawracać Prusów. Ostatnie lata życia spędził w Krakowie.

Prowadził życie aktywne, wielokrotnie zmieniał miejsce pobytu; kilkukrotnie przemierzył Polskę pieszo. Już za życia otoczyła go sława cudotwórcy. Żywił głęboki kult Matki Bożej. Walnie przyczynił się do ustanowienia Zakonu Kaznodziejskiego w Polsce i podniesienia poziomu życia religijnego ludności polskiej. Został ogłoszony świętym przez papieża Klemensa VIII w 1594 roku. Był siódmym dominikaninem i piątym Polakiem wyniesionym na ołtarze.

[Lunka]

Super @Niezapominajka zadajesz zagadkę

[Niezapominajka]

Moja zagadka:

[Lunka]

Czy to Joanna d’Arc?

[Niezapominajka]

Tak @Lunka
Kilka słów o powyższej niewiaście i zadaj swoją zagadkę

[Lunka]

Moja zagadka:

Joanna d'Arc
Od 13. roku życia towarzyszyły jej "głosy" i wizje, w których słyszała nadprzyrodzone głosy, wezwania, nakazy; jawili się jej św. Michał Archanioł, św. Katarzyna męczennica i św. Małgorzata męczennica; od nich Joanna dowiedziała się o tragicznej sytuacji swojej ojczyzny i o swojej misji. Pod wpływem tych duchowych doświadczeń w 1428 r. siedemnastoletnia Joanna podjęła dzieło wyzwolenia Francji zajętej przez wojska angielskie.
Po poddaniu Joanny i jej widzeń badaniom duchownych z Poitiers, dziewczynie podarowano zbroję, sztandar z wezwaniem "Jezus i Maryja" i pozwolono jej wyruszyć z kilkutysięcznym oddziałem naprzeciw nieprzyjaciela. W maju 1429 r. w trakcie bitwy o Orlean Joanna (odtąd nazywana także Dziewicą Orleańską) zagrzewała swoich rodaków do walki i przełamała losy prowadzonej wojny. Po tej bitwie w ciągu tygodnia Anglicy opuścili całą dolinę Loary. Joanna ponownie udała się do króla i zmusiła go, aby wyruszył do Reims i dopełnił obowiązku koronacji. Nastąpiło to 17 lipca 1429 r. Joanna stanęła u szczytu sławy. Zwracano się do niej z prośbami i pismami, król chciał ją podnieść do stanu szlacheckiego i bogato obdarować. Joanna pozostała jednak prostą dziewczyną. Wyrzekając się bogactwa i honorów, prosiła tylko o jedną nagrodę: aby mieszkańcy jej wioski zostali zwolnieni od podatku.
Wiosną 1430 r. Joanna wzięła udział w potyczce pod Compiegne. Tam dostała się do niewoli Burgundów. Ci odsprzedali ją za 10000 franków w złocie (co było wówczas ogromną ceną) Anglikom, którzy powołali trybunał kościelny i wytoczyli jej proces w Rouen. Nie umiejąc sobie wytłumaczyć jej misji, oskarżono ją o zmowę z diabłem. Jej wizje, głosy, objawienia uznano za opętanie szatańskie. Użycie zaś przez nią wojskowego stroju męskiego uznano za urągające przyzwoitości chrześcijańskiej. Skazano ją na śmierć pod zarzutem czarów i herezji. Jej głosy i objawienia uznano za fałszywe. Joanna odwołała się od wyroku inkwizycji do papieża - bezskutecznie. Oddana w ręce władzy świeckiej, została skazana i spalona na stosie 30 maja 1431 r.
27 stycznia 1894 roku papież Leon XIII przyznał jej kanonicznie tytuł "czcigodnej", dnia 6 stycznia 1904 roku papież św. Pius X ogłosił heroiczność jej cnót, a 18 kwietnia 1909 roku w bazylice św. Piotra w Rzymie dokonał jej uroczystej beatyfikacji. Dnia 16 maja 1920 roku papież Benedykt XV wyniósł Joannę do chwały świętych. Św. Joanna jest patronką Francji, Orleanu, a także telegrafu i transmisji radiowych.

Dodano po 4 minutach 15 sekundach:

[Skaza]

Święty Ignacy Loyola

https://brewiarz.pl/czytelnia/swieci/07-31a.php3

[Skaza]