Miłosierdzie i Sprawiedliwość Boża

Stary i Nowy Testament, rozważania, rozumienie, komentarze
Awatar użytkownika
Magnolia
Posty: 6837
Rejestracja: 29 sty 2021, 11:31
Wyznanie: katolicyzm
Podziękował/a: 3193
Podziękowano: 3441
Płeć:

Nieprzeczytany post

Wyniki wyszukiwarki biblijnej - miłosierdzie:

Ks. Rodzaju
Pan był z nim okazując mu miłosierdzie, tak że zjednał on sobie naczelnika więzienia.
(Ks. Rodzaju 39,21, BT)

Ks. Wyjścia
Pan odpowiedział: Ja ukażę ci mój majestat i ogłoszę przed tobą imię Pana, gdyż Ja wyświadczam łaskę, komu chcę, i miłosierdzie, komu Mi się podoba.
(Ks. Wyjścia 33,19)

Ks. Powt. Prawa
Nie przylgnie do twojej ręki nic z rzeczy poddanych klątwie, aby Pan zaniechał zapalczywości swego gniewu, a okazał litość i miłosierdzie, rozmnażając cię, jak przysiągł twym przodkom,
(Ks. Powt. Prawa 13,18)

1 Ks. Samuela
A jeżeli jeszcze będę żył, chyba okażesz mi miłosierdzie w imię Pańskie? A gdy umrę,
(1 Ks. Samuela 20,14)

2 Ks. Samuela
Teraz zaś niech Pan wam okaże miłosierdzie i wierność! Ja też pragnę się wam odwdzięczyć za to, że dokonaliście tego dzieła. (2 Ks. Samuela 2,6)

Dawid zapytał: Czy jeszcze ktoś pozostał z rodu Saula, gdyż pragnąłbym mu okazać miłosierdzie ze względu na Jonatana. (2 Ks. Samuela 9,1)

Zapytał król: Czy nikogo więcej nie ma z rodu Saula, abym mu okazał miłosierdzie Boże? Siba odrzekł królowi: Jest jeszcze chromy na obydwie nogi syn Jonatana. (2 Ks. Samuela 9,3)

Powiedział mu Dawid: Nie lękaj się, bo gorąco pragnę okazać ci miłosierdzie ze względu na twojego ojca, Jonatana. Każę ci zwrócić wszystkie dobra twojego przodka Saula, sam zaś zawsze będziesz miał u mnie utrzymanie. (2 Ks. Samuela 9,7)

Dawid odpowiedział Gadowi: Jestem w wielkiej rozterce. Wpadnijmy raczej w ręce Pana, bo wielkie jest Jego miłosierdzie, ale w ręce człowieka niech nie wpadnę! (2 Ks. Samuela 24,14)

Następnie zbudował tam ołtarz Panu i złożył całopalenia i ofiary biesiadne. Pan okazał miłosierdzie krajowi i plaga przestała się srożyć w Izraelu. (2 Ks. Samuela 24,25)

2 Ks. Królewska

Wtedy król znowu wysłał trzeciego pięćdziesiątnika wraz z jego pięćdziesiątką. Gdy trzeci pięćdziesiątnik przyszedł, upadł na kolana przed Eliaszem i błagał go o miłosierdzie w tych słowach: Mężu Boży! Niechże życie moje oraz życie tych sług twoich pięćdziesięciu drogie będzie w oczach twoich!
(2 Ks. Królewska 1,13)

1 Ks. Kronik

I rzekł Dawid do Gada: Jestem w wielkiej rozterce. Niech wpadnę raczej w ręce Pana, bo wielkie jest Jego miłosierdzie, ale w ręce człowieka niech nie wpadnę.

(1 Ks. Kronik 21:13)

Ks. Tobiasza

Sprawiedliwy jesteś, Panie, i wszystkie dzieła Twoje są sprawiedliwe. Wszystkie Twoje drogi są miłosierdziem i prawdą, Ty sądzisz świat. (Ks. Tobiasza 3,2)

A gdy już będziesz miał z nią się złączyć, powstańcie najpierw oboje i módlcie się, i proście Pana nieba, aby okazał wam miłosierdzie i ocalił was. Nie bój się, ponieważ od wieków jest ona przeznaczona dla ciebie. W ten sposób ją ocalisz i ona pójdzie z tobą. Sądzę też, że urodzi ci dzieci i będą dla ciebie jak bracia. Nie martw się! (Ks. Tobiasza (w) 6,18)

Wtedy Raguel zerwał się, ucałował go i zaczął płakać. Potem odezwał się i przemówił do niego: Bądź błogosławiony, chłopcze, synu tak szlachetnego i dobrego ojca! O jakże wielkie nieszczęście, że oślepł, on mąż tak sprawiedliwy i czyniący miłosierdzie. I rzucił się na szyję Tobiasza, syna brata swego, i zaczął płakać.
(Ks. Tobiasza (w) 7,6)

I rzekł Tobiasz: Nie będę jadł i pił tak długo, dopóki ty nie rozstrzygniesz mojej sprawy. I rzekł mu Raguel: Ja to robię. Ona jest dana tobie zgodnie z postanowieniem księgi Prawa Mojżesza i niebo też postanowiło, abym ci ją dał. Weź więc swoją siostrę! Od teraz ty jesteś jej bratem, a ona twoją siostrą. Jest ona dana tobie od dziś na zawsze. Niech Pan nieba będzie, dziecko, łaskawy dla was tej nocy i niech okaże wam miłosierdzie i da pokój!
(Ks. Tobiasza 7,12)

Rodzice wyszli i zamknęli drzwi od sypialni. Tobiasz podniósł się z łóżka i powiedział do niej: Wstań, siostro, módlmy się i błagajmy Pana naszego, aby okazał nam miłosierdzie i ocalił nas. (Ks. Tobiasza 8,4)

A teraz nie dla rozpusty biorę tę siostrę moją za żonę, ale dla związku prawego. Okaż mnie i jej miłosierdzie i pozwól razem dożyć starości! (Ks. Tobiasza 8,7)

Bądź uwielbiony, ponieważ się zmiłowałeś nad dwoma jedynakami, okaż im, Panie, miłosierdzie i ocal ich! Pozwól im dokończyć życia w szczęściu i w łasce! (Ks. Tobiasza 8,17)

Lepsza jest modlitwa ze szczerością i miłosierdzie ze sprawiedliwością aniżeli bogactwo z nieprawością. Lepiej jest dawać jałmużnę, aniżeli gromadzić złoto. (Ks. Tobiasza 12:8)

Niech będzie błogosławiony Bóg, który żyje na wieki, i królestwo Jego. Ponieważ On karze i okazuje miłosierdzie, posyła do Otchłani pod ziemię i wyprowadza z największej zagłady. I nie ma nikogo, kto by uszedł Jego ręki. (Ks. Tobiasza 13,2)

Ja zaś wysławiam Go w ziemi mego wygnania i narodowi grzeszników opowiadam moc i wielkość Jego. Nawróćcie się, grzesznicy, i postępujcie przed Nim sprawiedliwie, kto wie, może sobie w was upodoba i okaże wam miłosierdzie?
(Ks. Tobiasza 13,8)

Ks. Judyty

A Ozjasz rzekł do nich: Bądźcie mężni, bracia! Przetrwamy jeszcze pięć dni. W tych dniach Pan i Bóg nasz okaże nam miłosierdzie swoje, On bowiem nie opuści nas do końca.
(Ks. Judyty 7,30)

Ks. Estery

Wysłuchaj prośby mojej i okaż miłosierdzie nad dziedzicznym Twym działem, i obróć smutek nasz w radość, abyśmy żyli i imię Twoje, Panie, wielbili, i nie zamykaj ust chwalących Ciebie, Panie.
(Ks. Estery 4,7h)

2 Ks. Machabejska

Kiedy zaś Jeremiasz dowiedział się o tym, czyniąc im wymówki powiedział: Miejsce to pozostanie nieznane, aż Bóg na powrót zgromadzi swój lud i okaże mu miłosierdzie.
(2 Ks. Machabejska 2,7)

Ci, którzy go przyprowadzili, na skutek wypowiedzianych przez niego słów zamienili miłosierdzie na surowość, sądzili bowiem, że one były szaleństwem.
(2 Ks. Machabejska (w) 6,29)
Błagali przy tym Pana, aby spojrzał na naród przez wszystkich prześladowany, aby okazał miłosierdzie świątyni, która jest zbezczeszczona przez bezbożnych ludzi,
(2 Ks. Machabejska 8,2)

Ks. Hioba

jako upomnienie czy łaska lub jako miłosierdzie wysłane.
(Ks. Hioba 37,13)

Ks. Psalmów

Zwróć się, o Panie, ocal moją duszę, wybaw mnie przez Twoje miłosierdzie, ( Ps 6,5)
Okaż miłosierdzie Twoje, Zbawco tych, co się chronią przed wrogami pod Twoją prawicę. ( Ps 17,7)
Wspomnij na miłosierdzie Twe, Panie, na łaski Twoje, co trwają od wieków. (Ps 25,6)
Wołam do Ciebie, Panie, błagam Boga mego o miłosierdzie: ( Ps 30,9)
Czy Bóg zapomniał o litości, czy w gniewie powstrzymał swoje miłosierdzie? (Ps 77,10)
Nie pamiętaj nam win naszych przodków, niech rychło przyjdzie ku nam miłosierdzie Twoje: bo bardzo jesteśmy słabi. (Ps 79,8)
bo wielkie było dla mnie Twoje miłosierdzie i życie moje wyrwałeś z głębin Szeolu. (Ps 86,13)
Niech dzięki czynią Panu za Jego miłosierdzie, za Jego cuda dla synów ludzkich, (Ps 107,8)
Pan jest dobry dla wszystkich i Jego miłosierdzie ogarnia wszystkie Jego dzieła. (Ps 145,9)

Ks. Mądrości

Ci, którzy Mu zaufali, zrozumieją prawdę, wierni w miłości będą przy Nim trwali: łaska bowiem i miłosierdzie dla Jego wybranych. (Ks. Mądrości 3,9)
że łaska i miłosierdzie nad Jego wybranymi i nad świętymi Jego opatrzność. (Ks. Mądrości 4,15)

Mądrość Syracha

Wpadnijmy raczej w ręce Pana niż w ręce ludzi: jaka jest bowiem Jego wielkość, takie też i miłosierdzie. (Mądrość Syr 2, 18)
Miłosierdzie względem ojca nie pójdzie w zapomnienie, w miejsce grzechów zamieszka u ciebie. (Mądrość Syr 3, 14)
Nie mów: Jego miłosierdzie zgładzi mnóstwo moich grzechów. U Niego jest miłosierdzie, ale i zapalczywość, a na grzeszników spadnie Jego gniew karzący. (Mądrość Syr 5,6)
I chociażby był tylko jeden twardego karku, byłoby dziwne, gdyby został bez kary. Ma Pan miłosierdzie, ale i zapalczywość, hojny w zmiłowania, ale i gniew wylewa. (Mądrość Syr 16,11)
Jak wielkie miłosierdzie, tak wielka i Jego surowość, sądzi człowieka według jego uczynków. (Mądrość Syr 16,12)
Jego miłosierdzie jawne jest wszelkiemu stworzeniu, a światło i mrok rozdzielił między ludzi. (Mądrość Syr 16,6p)
Jakże wielkie jest miłosierdzie Pana i przebaczenie dla tych, którzy się do Niego nawracają, (Mądrość Syr 17,29)
Dlatego Pan cierpliwy jest dla ludzi i wylał na nich swoje miłosierdzie. (Mądrość Syr 18,11)
Miłosierdzie człowieka - nad jego bliźnim, a miłosierdzie Pana - nad całą ludzkością: On karci, wychowuje, poucza i zawraca jak pasterz swoją trzodę. (Mądrość Syr 18,13)
wyda sprawiedliwy wyrok swojemu ludowi i uraduje go swym miłosierdziem. (Mądrość Syr 35,23)
Piękne jest miłosierdzie przychodzące w czasie utrapienia, jak chmury deszczowe - w czasie posuchy. (Mądrość Syr 35,24)
Miej miłosierdzie nad Twoim świętym miastem, nad Jeruzalem, miejsce Twego odpoczynku! (Mądrość Syr 36,12)
aby miłosierdzie Jego trwało wiernie z nami i by nas wybawił za dni naszych. (Mądrość Syr 50,24)
Wówczas wspomniałem na miłosierdzie Twoje, Panie, i na dzieła Twoje, te od wieków - że wybawiasz tych, którzy cierpliwie czekają na Ciebie, i wyzwalasz ich z ręki nieprzyjaciół. (Mądrość Syr 51,8)


Ks. Jeremiasza

Bo to mówi Pan: Nie wchodź do domu żałoby, nie chodź opłakiwać i żałować ich, bo zawiesiłem swoją przychylność dla tego narodu - wyrocznia Pana - cofnąłem łaskę i miłosierdzie. (Jr 16,5)
To mówi Pan: Oto przywrócę do poprzedniego stanu namioty Jakuba i okażę miłosierdzie nad jego siedzibami. Miasto zostanie wzniesione na swych ruinach, a pałace staną na swoim miejscu. (Jr 30,18)
Czy Efraim nie jest dla Mnie drogim synem lub wybranym dzieckiem? Ilekroć bowiem się zwracam przeciw niemu, nieustannie go wspominam. Dlatego się skłaniają ku niemu moje wnętrzności; muszę mu okazać miłosierdzie! - wyrocznia Pana. (Jr 31,20)
Okażę wam miłosierdzie, tak że się zlituje nad wami i pozwoli wam zamieszkać w waszej ziemi. (Jr 42:12)

Ks. Barucha

Albowiem nie na sprawiedliwych czynach przodków ani królów naszych się opieramy, gdy prosimy Cię o miłosierdzie nad nami, Panie, Boże nasz! (Ba 2,19)
Ja zaś z ufnością oddałam Przedwiecznemu wybawienie wasze i rozradował mię Święty miłosierdziem, jakie okaże wam prędko Przedwieczny, wasz Zbawca. (Ba 4,22)
Z radością bowiem poprowadzi Bóg Izraela do światła swej chwały z właściwą sobie sprawiedliwością i miłosierdziem. Odpis listu, wysłanego przez Jeremiasza do tych, którzy jako niewolnicy mieli być uprowadzeni przez króla babilońskiego do Babilonu, by im oznajmić, co mu Bóg polecił. ( Ba 5,9)

Ks. Daniela

Bóg zaś obdarzył Daniela przychylnością i miłosierdziem nadzorcy służby dworskiej. (Dn 1,9)
aby uprosili miłosierdzie u Boga Nieba co do tej tajemniczej sprawy, żeby Daniel ze swymi towarzyszami nie uległ zagładzie wraz z pozostałymi mędrcami babilońskimi. (Dn 2,18)
Dlatego, królu, przyjmij moją radę i okup swe grzechy uczynkami sprawiedliwymi, a swoje nieprawości miłosierdziem nad ubogimi; wtedy może twa pomyślność okaże się trwałą. (Dn 4,24)
Nakłoń, mój Boże, swego ucha i wysłuchaj! Otwórz swe oczy i zobacz nasze spustoszenie i miasto, nad którym wzywano Twego imienia. Albowiem zanosimy swe modlitwy do Ciebie, opierając się nie na naszej sprawiedliwości, ale ufni w Twoje wielkie miłosierdzie. (Dn 9,18)

Ks. Ozeasza

I poślubię cię sobie [znowu] na wieki, poślubię przez sprawiedliwość i prawo, przez miłość i miłosierdzie. (Oz 2,21)

Ks. Micheasza

Któryż Bóg podobny Tobie, co oddalasz nieprawość, odpuszczasz występek Reszcie dziedzictwa Twego? Nie żywi On gniewu na zawsze, bo upodobał sobie miłosierdzie. (Ks. Micheasza 7,18)

Ks. Zachariasza

To mówi Pan Zastępów: Wydawajcie wyroki sprawiedliwe, okazujcie sobie wzajemnie miłość i miłosierdzie.
(Ks. Zachariasza 7,9)

Ew. Mateusza

Biada wam, uczeni w Piśmie i faryzeusze, obłudnicy! Bo dajecie dziesięcinę z mięty, kopru i kminku, lecz pomijacie to, co ważniejsze jest w Prawie: sprawiedliwość, miłosierdzie i wiarę. To zaś należało czynić, a tamtego nie opuszczać.(Mt 23,23)

Ew. Łukasza

a swoje miłosierdzie na pokolenia i pokolenia [zachowuje] dla tych, co się Go boją. (Łk 1,50)
Ujął się za sługą swoim, Izraelem, pomny na miłosierdzie swoje - (Łk 1,54)
Gdy jej sąsiedzi i krewni usłyszeli, że Pan okazał tak wielkie miłosierdzie nad nią, cieszyli się z nią razem. (Łk 1,58)
że miłosierdzie okaże ojcom naszym i wspomni na swoje święte Przymierze - (Łk 1,72)
On odpowiedział: Ten, który mu okazał miłosierdzie. Jezus mu rzekł: Idź, i ty czyń podobnie! (Łk 10,37)

List do Rzymian

Przecież On mówi do Mojżesza: Ja wyświadczam łaskę, komu chcę, i miłosierdzie, nad kim się lituję. (Rz 9,15)
[Wybranie] więc nie zależy od tego, kto go chce lub o nie się ubiega, ale od Boga, który okazuje miłosierdzie. (Rz 9,16)
A zatem komu chce, okazuje miłosierdzie, a kogo chce, czyni zatwardziałym. (Rz 9,18)
Albowiem Bóg poddał wszystkich nieposłuszeństwu, aby wszystkim okazać swe miłosierdzie. (Rz 11,32)
A zatem proszę was, bracia, przez miłosierdzie Boże, abyście dali ciała swoje na ofiarę żywą, świętą, Bogu przyjemną, jako wyraz waszej rozumnej służby Bożej. (Rz 12,1)
oraz po to, żeby poganie za okazane sobie miłosierdzie uwielbili Boga, jak napisano: Dlatego oddawać Ci będę cześć między poganami i śpiewać imieniu Twojemu. (Rz 15,9)

2 list do Koryntian

Przeto oddani posługiwaniu zleconemu nam przez miłosierdzie, nie upadamy na duchu.
(2 Kor 4,1)

List do Galatów

Na wszystkich tych, którzy się tej zasady trzymać będą, i na Izraela Bożego /niech zstąpi/ pokój i miłosierdzie. (Ga 6,16)

List do Efezjan

A Bóg, będąc bogaty w miłosierdzie, przez wielką swą miłość, jaką nas umiłował, (Ef 2,4)

List do Kolosan

Jako więc wybrańcy Boży - święci i umiłowani - obleczcie się w serdeczne miłosierdzie, dobroć, pokorę, cichość, cierpliwość, (Kol 3,12)

1 List do Tymoteusza

do Tymoteusza, swego prawowitego dziecka w wierze. Łaska, miłosierdzie, pokój od Boga Ojca i Chrystusa Jezusa, naszego Pana! (1 Tym 1,2)

2 List do Tymoteusza

do Tymoteusza, swego umiłowanego dziecka. Łaska, miłosierdzie, pokój od Boga Ojca i Chrystusa Jezusa, naszego Pana! (2 Tym 1,2)
Niechaj mu da Pan w owym dniu znaleźć miłosierdzie u Pana! A jak wiele mi wyświadczył w Efezie, ty wiesz lepiej.(2 Tym 1,18)

List do Hebrajczyków

Przybliżmy się więc z ufnością do tronu łaski, abyśmy otrzymali miłosierdzie i znaleźli łaskę dla /uzyskania/ pomocy w stosownej chwili. (Hbr 4,16)

List Jakuba

Będzie to bowiem sąd nieubłagany dla tego, który nie czynił miłosierdzia: miłosierdzie odnosi triumf nad sądem.
(List Jakuba 2,13)

2 List Jana

Łaska, miłosierdzie i pokój Boga Ojca i Jezusa Chrystusa, Syna Ojca, [niech] będą z nami w prawdzie i miłości! (2 J 3)

List Judy

miłosierdzie wam i pokój, i miłość niech będą udzielone obficie!
(List Judy 2)
mgr teologii,
„Bóg pragnie, aby wszyscy byli zbawieni i doszli do poznania prawdy” (1 Tm 2,4)
Awatar użytkownika
Magnolia
Posty: 6837
Rejestracja: 29 sty 2021, 11:31
Wyznanie: katolicyzm
Podziękował/a: 3193
Podziękowano: 3441
Płeć:

Nieprzeczytany post



Dodano po 2 minutach 23 sekundach:
mgr teologii,
„Bóg pragnie, aby wszyscy byli zbawieni i doszli do poznania prawdy” (1 Tm 2,4)
Hendi

Nieprzeczytany post

Rzecz o miłosiernym Samarytaninie, to niezwykle chwytająca za serce przypowieść.
Awatar użytkownika
Magnolia
Posty: 6837
Rejestracja: 29 sty 2021, 11:31
Wyznanie: katolicyzm
Podziękował/a: 3193
Podziękowano: 3441
Płeć:

Nieprzeczytany post

Z Dzienniczka św Faustyny, czyli co Jezus sam mówi o swoim miłosierdziu:

"Żądam czci dla miłosierdzia Mojego od wszelkiego stworzenia" (Dz 1572).

"W ostatniej godzinie nic dusza nie ma na swą obronę, prócz miłosierdzia Mojego; szczęśliwa dusza, która przez całe życie zanurzała się w zdroju miłosierdzia, bo nie dosięgnie jej sprawiedliwość. (Dz 1075).

"Nie mogę kochać duszy, którą plami grzech, ale kiedy żałuje, to nie ma granicy dla Mojej hojności, jaką mam ku niej. Miłosierdzie Moje ogarnia ją i usprawiedliwia. Miłosiedziem swoim ścigam grzeszników na wszystkich drogach ich i raduje się serce Moje, gdy oni wracają do Mnie. ... Jeżeli uciekają przed miłosiernym sercem Moim, wpadną w sprawiedliwe ręce Moje. Powiedz grzesznikom, że zawsze czekam na nich, wsłuchuję się w tętno ich serca, kiedy uderzy dla Mnie. Napisz, że przemawiam do nich przez wyrzuty sumienia, przez niepowodzenie i cierpienia, przez burze i pioruny, przemawiam przez glos Kościoła, a jeżeli udaremnią wszystkie łaski Moje, poczynam się gniewać na nich, zostawiajac ich samym sobie i daję im czego pragną" (Dz 1728).

"Powiedz duszom, gdzie mają szukać pociech, to jest w trybunale miłosiedzia (tj. w Sakramencie Pokuty); tam są największe cuda, które się nieustannie powtarzają. Aby zyskać ten cud, nie trzeba odprawiać dalekiej pielgrzymki ani też składać jakichś zewnętrznych obrzędów, ale wystarczy przystąpić do stóp zastępcy Mojego z wiarą i powiedzieć mu nedzę swoją, a cud miłosierdzia Bożego okaże się w całej pełni. Choćby dusza była jak trup rozkładajaca się i choćby po ludzku nie było wskrzeszenia, i wszystko już stracone - nie tak jest po Bożemu, cud miłosierdzia Bożego wskrzesza tę duszę w całej pełni. O biedni, którzy nie korzystają z tego cudu miłosierdzia Bożego; na darmo będziecie wołać, ale już będzie za póżno" (Dz 1448).

"Duszo w ciemnościach pogrążona, nie rozpaczaj, nie wszystko jeszcze stracone, wejdź w rozmowę z Bogiem swoim, który jest miłością i milosierdziem samym" (Dz 1486).

"Wiedz, duszo, że wszystkie grzechy twoje nie zraniły Mi tak tak boleśnie serca, jak twoja obecna nieufność; po tylu wysiłkach Mojej miłości i miłosierdzia nie dowierzasz Mojej dobroci" (Dz 1486).

"Wiedz, ile razy przychodzisz do Mnie uniżając się i prosisz o przebaczenie, tyle razy wylewam ogrom łask na twą duszę, a niedoskonałość twoja niknie przede Mną, a widzę tylko twą miłość i pokorę; nic nie tracisz, ale wiele zyskujesz" (Dz 1293).

"Niech nikt nie watpi o dobroci Bożej; chocby grzechy jego były jak noc czarna, miłosierdzie Boże mocniejsze jest niż nędza nasza. Jednego trzeba, aby grzesznik uchylił choć trochę drzwi seca swego na promień łaski miłosierdzia Bożego, a resztę już Bóg dopełni" (Dz 1507).

"Jestem miłosierdziem samym dla duszy skruszonej. Największa nędza duszy nie zapala Mnie gniewem, ale się wzrusza serce Moje dla niej miłosierdziem wielkim" (Dz 1739).

"Prędzej niebo i ziemia obróciłyby się w nicość, aniżeliby duszę ufającą nie ogarnęło miłosierdzie Moje" (Dz 1777).
mgr teologii,
„Bóg pragnie, aby wszyscy byli zbawieni i doszli do poznania prawdy” (1 Tm 2,4)
Awatar użytkownika
Magnolia
Posty: 6837
Rejestracja: 29 sty 2021, 11:31
Wyznanie: katolicyzm
Podziękował/a: 3193
Podziękowano: 3441
Płeć:

Nieprzeczytany post

"Miłosierdzie samo w sobie, jako doskonałość nieskończonego Boga, jest również nieskończone. Nieskończona więc i niewyczerpana jest też gotowość Ojca w przyjmowaniu synów marnotrawnych wracających do Jego domu.
Nieskończona jest gotowość i moc przebaczania, mając swe stałe pokrycie w niewysłowionej wartości ofiary Syna.
Żaden grzech ludzki nie przewyższa tej mocy ani jej nie ogranicza. Ograniczyć ją może tylko od strony człowieka brak dobrej woli, brak gotowości nawrócenia, czyli pokuty, trwanie w oporze i sprzeciwie wobec łaski i prawdy, a zwłaszcza wobec świadectwa krzyża i zmartwychwstania Chrystusowego. I dlatego też Kościół wyznaje i głosi nawrócenie."

(Jan Paweł II)


Na Stronie: http://www.faustyna.eu prowadzoną przez Zgromadzenie Sióstr Jezusa Miłosiernego, czyli zgromadzenia o które prosił Jezus św Faustynę i czytam tam słowa , które przekraczają wyobraźnię i rozumienie:

"MIŁOSIERDZIE BĘDZIE ZAWSZE WIĘKSZE OD KAŻDEGO GRZECHU
I NIKT NIE MOŻE OGRANICZYĆ MIŁOŚCI BOGA, KTÓRY PRZEBACZA"

***
cytat papież Franciszek, Bulla Misericordiae Vultus n. 3

„EWANGELIA NIE POLEGA NA TYM, ABY GŁOSIĆ, ŻE GRZESZNICY
POWINNI STAĆ SIĘ DOBRYMI, LECZ, ŻE BÓG JEST DOBRY DLA GRZESZNIKÓW”
***
Błogosławiony ksiądz Michał Sopoćko, spowiednik św Faustyny napisał 4 tomy o Bożym Miłosierdziu, aby nam wyjaśnić prawdę o miłosierdziu podaje przykład::

"ZDRÓJ MIŁOSIERDZIA MOJEGO ZOSTAŁ OTWARTY NA OŚCIEŻ WŁÓCZNIĄ NA KRZYŻU
DLA WSZYSTKICH DUSZ - NIKOGO NIE WYŁĄCZYŁEM"
(Dz. 1182).

"Na przykład ocalenie Mojżesza, umieszczonego w koszu na wodach rzeki Nilu, pojęte ogólnie, niezależnie od jakichkolwiek okoliczności, nazwiemy dobrotliwością Boga. O ile zaś zwrócimy uwagę na bezinteresowność Boga w tym ocaleniu, które Mu nie było potrzebne, i na które dziecko samo nie zasłużyło – będzie to dziełem szczodrobliwości Bożej. Ocalenie Mojżesza ze względu na to, że Bóg postanowił przez niego wyprowadzić Izraelitów z Egiptu, nazwiemy sprawiedliwością Bożą. Czuwanie nad opuszczonym dzieckiem na rzece i narażonym na różne niebezpieczeństwa przypisujemy opatrzności Bożej. Wreszcie wyprowadzenie dziecka z nędzy, opuszczenia i licznych braków i udzielenie mu doskonałości w formie odpowiednich warunków życia, wzrostu, wychowania, wykształcenia, będzie dziełem Bożego miłosierdzia.

Ponieważ w każdym z wymienionych momentów tego przykładu uderza nas nędza dziecka i różne braki, więc możemy powiedzieć, że dobrotliwość Boża jest Miłosierdziem, które stwarza i daje; szczodrobliwość Boża – to Miłosierdzie, co hojnie obdarza bez zasług; opatrzność Boża – to Miłosierdzie, co czuwa; sprawiedliwość Boża – to Miłosierdzie, co wynagradza ponad zasługi, a karze mniej od win; wreszcie miłość Boża – to Miłosierdzie, co się lituje nad nędzą ludzką i pociąga nas ku sobie.
Inaczej mówiąc, miłosierdzie Boże jest głównym motywem Bożego działania na zewnątrz czyli znajduje się u źródła każdego dzieła Stwórcy.
W całym Piśmie św. znajduje się przeszło czterysta miejsc, wysławiają­cych wprost miłosierdzie Boże, w Księdze Psalmów – sto trzydzieści, znacznie zaś więcej urywków ubocznie opiewa miłosierdzie Boże. (...) Bóg chce pouczać nas o swoim życiu wewnętrznym, o swoim stosunku do stworzeń, a w szczególności do ludzi. Bóg chce być wielbiony przez nas w Miłosierdziu, byśmy Go naśladowali w uczynkach."
Źródło: http://www.faustyna.eu/zgrom_pl3.htm (naprawdę ważna lektura!)

Może jest to znane, ale przypomnę czemu Jezus dał ludziom Święto Miłosierdzia i koronkę:

ŚWIĘTO MIŁOSIERDZIA

Pragnę, aby Święto Miłosierdzia było ucieczką i schronieniem dla wszystkich dusz, a szczególnie dla biednych grzeszników. (...), wylewam całe morze łask na dusze, które zbliżą się do źródła miłosierdzia mojego. Która dusza przystąpi do spowiedzi i Komunii św., dostąpi zupełnego odpuszczenia win i kar; w tym dniu otwarte są wszystkie upusty Boże, przez które płyną łaski; niech się nie lęka zbliżyć do mnie żadna dusza, chociażby jej grzechy były jako szkarłat” (Dz. 699).

„Choćby dusza była jak trup rozkładająca się i choćby po ludzku nie było już wskrzeszenia, i wszystko już stracone - nie tak jest po Bożemu, cud Miłosierdzia Bożego wskrzesza tę duszę w całej pełni” (Dz. 1448).

KORONKA DO BOŻEGO MIŁOSIERDZIA

Koronkę do Miłosierdzia Bożego podyktował Pan Jezus siostrze Faustynie w Wilnie 13-14 września 1935 r. jako modlitwę o uproszenie łaski miłosierdzia Bożego dla grzeszników.
Przez nią uprosisz wszystko, jeżeli to, o co prosisz, będzie zgodne z moją wolą” (Dz. 1731).

Odmawiaj nieustannie tę koronkę, której cię nauczyłem. Ktokolwiek będzie ją odmawiał, dostąpi wielkiego miłosierdzia w godzinę śmierci. Kapłani będą podawać grzesznikom jako ostatnią deskę ratunku; chociażby grzesznik był najzatwardzialszy, jeżeli tylko raz zmówi tę koronkę, dostąpi łaski z nieskończonego miłosierdzia mojego” (Dz. 687).

„Przez odmawianie tej koronki podoba mi się dać wszystko, o co mnie prosić będą. Zatwardziałym grzesznikom, gdy będą ją odmawiać, spokojem napełnię dusze, a godzina ich śmierci będzie szczęśliwa. Napisz to dla dusz strapionych: Gdy dusza pozna ciężkość swych grzechów, gdy się odsłoni duszy cała przepaść nędzy, w jakiej się pogrążyła, niech nie rozpacza, ale z ufnością niech się rzuci w ramiona mojego miłosierdzia, jak dziecko w objęcia ukochanej matki. (...) żadna dusza, która wzywała miłosierdzia mojego, nie zawiodła się, ani nie doznała zawstydzenia. Mam szczególne upodobanie w duszy, która zaufała dobroci mojej. Napisz: Gdy tę koronkę przy konających odmawiać będą, stanę pomiędzy Ojcem, a duszą konającą nie jako Sędzia sprawiedliwy, ale jako Zbawiciel miłosierny” (Dz. 1541).

Każdą duszę bronię w godzinie śmierci, jako swej chwały, która odmawiać będzie tę koronkę albo przy konającym inni odmówią - odpustu tego samego dostąpią. Kiedy przy konającym odmawiają tę koronkę, uśmierza się gniew Boży, a miłosierdzie niezgłębione ogarnia duszę” (Dz. 811).
mgr teologii,
„Bóg pragnie, aby wszyscy byli zbawieni i doszli do poznania prawdy” (1 Tm 2,4)
Awatar użytkownika
Marek Piotrowski
Posty: 1903
Rejestracja: 30 sty 2021, 22:00
Wyznanie: katolicyzm
Podziękował/a: 293
Podziękowano: 993
Płeć:

Nieprzeczytany post

Wydaje się, że kwestia "miłosierdzie a sprawiedliwość" jest fałszywym przeciwstawieniem.
Słowo "sprawiedliwość" w Biblii zazwyczaj nie oznacza "dawania każdemu co mu się należy". Jest bliższe znaczeniowo dzisiejszym słowom "dobry", "porządny" itd niż dzisiejszemu znaczeniu "sprawiedliwy".
Rzecz o miłosiernym Samarytaninie, to niezwykle chwytająca za serce przypowieść.
Właściwie trafniejsza byłaby nazwa "Przypowieść o Miłosiernym Ojcu" :)
Ojciec w niej to Bóg. I tak wygląda właśnie Jego "sprawiedliwość" jak w tej przypowieści.
Ostatnio zmieniony 16 kwie 2023, 13:09 przez Marek Piotrowski, łącznie zmieniany 1 raz.
Awatar użytkownika
Magnolia
Posty: 6837
Rejestracja: 29 sty 2021, 11:31
Wyznanie: katolicyzm
Podziękował/a: 3193
Podziękowano: 3441
Płeć:

Nieprzeczytany post

"Granice Boskiej dobroci, łaskawości i miłosierdzia są nieskończone. Dzięki temu Bóg nikogo nie odrzuca, choćby był nawet najbardziej zbrodniczym grzesznikiem. Co więcej, bardzo łagodnie zaprasza obciążonych licznymi grzechami:

"pójdźcie do mnie wszyscy, którzy pracujecie i jesteście obciążeni, a ja was pokrzepię (Mt 11,28).
A nadto, żeby nie lękali się zbliżyć, oświadcza, że nie przyszedł zbawiać "sprawiedliwych, ale grzesznych" (Mt 9,13)."

"Nigdy też, żadnym człowiekiem, choćby nawet bardziej zbrodniczym od Judasza, nie śmiej, jak faryzeusz, gardzić, a co byłoby jeszcze gorsze, nikogo nie potępiaj".

"Jeśli zaś sprawiedliwy Bóg-Sędzia nie pośpieszył się jeszcze z wydaniem wyroku na ciebie, choć obraziłeś Go wielkimi grzechami, to dzieje się tak dlatego, żebyś opamiętał się i poprawił swe życie. Dlaczego więc odkładasz swoją poprawę, gdy wiesz, że dlatego sąd i kara nad tobą zostały zawieszone, abyś się poprawił? Nigdzie i nigdy nie trzeba się tak śpieszyć, jak w ucieczce od grzechu i w podjęciu poprawy."

"Nie potępiaj grzeszników, których Bóg może w jednej chwili usprawiedliwić."

I dalej bł Stanisław Papczyński pisze w swoich "Duchowych wskazaniach":
"Jakim słowem pochwalisz dzisiaj swego Stwórcę? Jakimi pochwałami Go uświetnisz, jakimi aktami wdzięczności zadowolisz? Stwórcę tak niepojęcie dobrego! Tak niezmiernie kochającego cię Boga! Kochającego cię do tego stopnia, że swojego Jedynego Syna złożył na ofiarę na ołtarzu krzyża, aby cię zbawić! W jaki zaś sposób wysławisz samego Jezusa, jakim czynem odpłacisz się Jemu za śmierć poniesioną za cały świat w ogóle, a w szczególności za ciebie?”
św Stanisław Papczyński
https://papczynski.pl/aktualnosci/7-dni ... -modlitwe/
mgr teologii,
„Bóg pragnie, aby wszyscy byli zbawieni i doszli do poznania prawdy” (1 Tm 2,4)
Awatar użytkownika
Marek Piotrowski
Posty: 1903
Rejestracja: 30 sty 2021, 22:00
Wyznanie: katolicyzm
Podziękował/a: 293
Podziękowano: 993
Płeć:

Nieprzeczytany post

Bardzo dobitnie o tym, o czym powyżej, mówi List do Rzymian:
„[Jezusa] ustanowił Bóg narzędziem przebłagania dzięki wierze mocą Jego krwi. Chciał przez to wykazać, że sprawiedliwość Jego względem grzechów popełnionych dawniej - za dni cierpliwości Bożej - wyrażała się w odpuszczaniu ich po to, by ujawnić w obecnym czasie Jego sprawiedliwość, i [aby pokazać], że On sam jest sprawiedliwy i usprawiedliwia każdego, który [żyje] dzięki wierze w Jezusa.”/Rz 3,25-26/

Jasno widać - nie odpłata, lecz przebaczenie - to Boża "sprawiedliwość".

A jak Bóg wyobraża sobie "wymierzanie sprawiedliwości"?
„Ujmijcie się za sierotą i uciśnionym, wymierzcie sprawiedliwość nieszczęśliwemu i ubogiemu! 
Uwolnijcie uciśnionego i nędzarza, wyrwijcie go z ręki występnych!”
/Ps 82.3-4/
:)
amarwer

Nieprzeczytany post

Marek Piotrowski pisze: 16 kwie 2023, 13:08 Wydaje się, że kwestia "miłosierdzie a sprawiedliwość" jest fałszywym przeciwstawieniem.
Słowo "sprawiedliwość" w Biblii zazwyczaj nie oznacza "dawania każdemu co mu się należy". Jest bliższe znaczeniowo dzisiejszym słowom "dobry", "porządny" itd niż dzisiejszemu znaczeniu "sprawiedliwy".
Należy jednak mieć na uwadze, że to nie są synonimy :) Bóg jest Panem, który sprawuje władzę nad całym światem. Jako suwerenny władca własną wolą określa prawo i ustala normy sprawiedliwości. Według tych norm i prawa osądza ludzi, wymierzając im sprawiedliwość. Dlatego Bóg na kartach Biblii jawi się także jako Sędzia, którego władzy podlega każdy człowiek (zob. Prz 29,26: „Pan osądzi każdego”), zarówno sprawiedliwy, jak i grzesznik (zob. Koh 3,17; „Zarówno sprawiedliwego jak i bezbożnego będzie sądził Bóg: na każdą bowiem sprawę i na każdy czyn jest czas wyznaczony”).
Jeremiasz prawdę o Bogu jako Sędzi wyraził w następujący sposób: „Pan Zastępów jest sprawiedliwym sędzią, bada nerki i serce” (Jr 11,20). „Ja, Pan, badam serce i doświadczam nerki, bym mógł każdemu oddać stosownie do jego postępowania, według owoców jego uczynków” (Jr 17,10).
Na kartach Biblii wielokrotnie jest podkreślane, że Bóg jest sędzią sprawiedliwym, który podejmuje słuszne wyroki:
„Sam będzie sądził świat sprawiedliwie, wyda narodom bezstronny wyrok” ( Ps 9,9) ,„On będzie sądził świat sprawiedliwie, z wiernością swą – narody” (Ps 96,13), „On będzie sądził świat sprawiedliwie i według słuszności – ludy” (Ps 98,9), „Pan Zastępów jest sprawiedliwym sędzią” (Jr 11,20), „Tyś sprawiedliwy i rządzisz wszystkim sprawiedliwie: skazać kogoś, kto nie zasłużył na karę, uważasz za niegodne Twojej potęgi. Podstawą Twojej sprawiedliwości jest Twoja potęga, wszechwładza Twa sprawia, że wszystko oszczędzasz (Mdr 12,15-16).

Zaprawdę Bóg jest pełen miłosierdzia. Dlatego zesłał na świat Swego Syna, by świat ocalił. I jest sprawiedliwy. O tym, jak wielkim przewinieniem człowieka jest jego grzech świadczy Zapłata, jaką złożył Chrystus! Syn Boży przez Ofiarę Krzyża odkupił nasze grzechy. Jest wina (grzech) i jest kara. Karą za grzech jest śmierć. Bóg jest sprawiedliwy. Grzech to obraza Boga, odrzucenie Go. Bóg to nie kłębek słodkiej cukrowej waty, który z dobrotliwym uśmiechem przyjmuje to, że człowiek bruka Majestat Boży. To Pan Wszechświata, Stworzyciel. Ten, Który Jest. Miłosierdzie obejmuje każdego, kto chce się nawrócić i pada przed Panem na twarz z wdzięczności, świadomy niewysłowionej dobroci Boga, który nie jest sprawiedliwy i miłosierny.
Awatar użytkownika
Marek Piotrowski
Posty: 1903
Rejestracja: 30 sty 2021, 22:00
Wyznanie: katolicyzm
Podziękował/a: 293
Podziękowano: 993
Płeć:

Nieprzeczytany post

Sprawiedliwie - czyli "miłosiernie". Nie wiem, czy zdajesz sobie sprawę, że gdyby osądził ktoregoś z nas "sprawiedliwie" (według swojego prawa), wszyscy znaleźlibyśmy się w piekle.
Awatar użytkownika
Magnolia
Posty: 6837
Rejestracja: 29 sty 2021, 11:31
Wyznanie: katolicyzm
Podziękował/a: 3193
Podziękowano: 3441
Płeć:

Nieprzeczytany post

https://deon.pl/czytelnia/czasopisma/mi ... iwy,247968

Sprawiedliwości Bożej doświadczymy na Sądzie Ostatecznym, natomiast miłosierdzia Bożego doświadczamy już teraz.

Jaki jest Bóg? Miłosierny czy sprawiedliwy? Pytania tego rodzaju prędzej czy później pojawiają się w życiu człowieka, który próbuje zrozumieć swoją wiarę. Czy te dwie cechy można w ogóle ze sobą pogodzić? Przecież po ludzku miłosierdzie wyklucza sprawiedliwość, a sprawiedliwość wyklucza miłosierdzie. Z jednej strony: "Bóg jest sędzią sprawiedliwym, który za dobre wynagradza, a za złe karze", a z drugiej strony: Bóg miłosierny i łagodny, nieskory do gniewu, bogaty w łaskę i wierność (Ps 86, 15). Więc jaki jest Bóg, miłosierny czy sprawiedliwy?

Można próbować rozwiązać ten dylemat szukając odpowiedzi w tekście biblijnym, zaczynając od Starego Testamentu. Jednak także tam dwie pozornie wykluczające się cechy Boże są przedstawiane jako równorzędne, dla przykładu w Psalmie 116 czytamy: Pan jest łaskawy i sprawiedliwy i Bóg nasz jest miłosierny. Paradoksalne połączenie tych cech jak widać nie jest tylko "niedopatrzeniem" naszych czasów, ale ma swoje źródło w Objawieniu.

Teksty Starego Testamentu początkowo pokazują Bożą sprawiedliwość z punktu widzenia człowieka, który czuje się zagrożony niesprawiedliwym postępowaniem innych ludzi i szuka w Bogu obrońcy. Interwencja Boga w obronie człowieka jest więc przede wszystkim wyrazem sprawiedliwości, czyli wierności obietnicom złożonym Izraelowi. Fragmenty biblijne powstałe w późniejszym czasie pokazują już sprawiedliwość Boga jako rzeczywistość, która w pełni objawi się dopiero w przyszłości, kiedy przyjdzie Mesjasz, Syn Człowieczy, który będzie sądził dobrych i złych.

Te same treści odnajdujemy w tekstach Nowego Testamentu. To Jezus jest Synem Człowieczym, który przyjdzie sądzić żywych i umarłych, oddzielając tych, którzy przeznaczeni są na zmartwychwstanie życia od tych, których udziałem będzie zmartwychwstanie potępienia (J 26, 29). Bóg jest sprawiedliwy, a więc sprawiedliwie wynagradza dobro, a karze zło. Nie robi tego jednak od razu. Sprawiedliwość Boża w pełni objawi się na Sądzie Ostatecznym. Wtedy Bóg okaże się sędzią sprawiedliwym, który nie sądzi z pozorów, ponieważ zna wszystkie czyny człowieka, także te ukryte przed ludźmi. Bóg osądzi sprawiedliwie, bo zna nie tylko zewnętrzne czyny, ale także ludzkie serce, w którym podejmowane są wszelkie decyzje i w którym toczy się wewnętrzna walka człowieka o dobro. Dlatego Bóg jako sędzia sprawiedliwy nie wymaga od człowieka rzeczy niemożliwych. Nie ma też względu na osobę, nie można go przekupić, nie jest stronniczy. Nie można liczyć na przywileje u Boga ze względu na stanowisko czy pozycję społeczną. U sprawiedliwego Boga liczy się tylko prawość lub nieprawość człowieka.

Sprawiedliwości Bożej doświadczymy na Sądzie Ostatecznym, natomiast miłosierdzia Bożego doświadczamy już teraz. Jednym z jego przejawów jest to, że Bóg daje człowiekowi czas na nawrócenie. Nie jesteśmy karani za grzech od razu, ale Bóg czeka, aż zmienimy swój sposób życia, abyśmy mogli znaleźć Boże przebaczenie i osiągnąć zbawienie. Jest to czas dla nas, abyśmy usunęli grzech z naszego życia. Bóg jest miłosierny, więc przebacza tym, którzy żałują i chcą się poprawić. Inaczej niż ludzie, którzy najchętniej ukaraliby jak najszybciej każde wykroczenie, Pan Bóg daje czas na poprawę, bo nie zależy Mu na śmierci człowieka, ale na przemianie jego życia.

Pan Bóg w swoim miłosierdziu daje każdemu człowiekowi łaskę wystarczającą do zbawienia. Każdy człowiek został przez Niego powołany do świętości i wyposażony we wszelkie potrzebne łaski, których do osiągnięcia świętości potrzebuje. Nikt nie może powiedzieć, że został pozbawiony Bożej miłości, że został zapomniany przez Boga. Każdy człowiek ma miejsce w Bożym planie zbawienia.

Miłosierny Pan chce, aby przyszły sąd był dla nas jak najłagodniejszy - przecież na Sądzie Ostatecznym nasz Sędzia, czyli Jezus Chrystus będzie jednocześnie naszym Obrońcą. Święty Jan Apostoł przypomina: Dzieci moje, piszę wam to dlatego, żebyście nie grzeszyli. Jeśliby nawet kto zgrzeszył, mamy Rzecznika wobec Ojca - Jezusa Chrystusa sprawiedliwego (1 J 2, 1). Nasz Rzecznik wstawia się nieustannie za nami, tak jak prosił o miłosierdzie dla swoich oprawców w czasie męki na krzyżu.

Miłosierny Bóg jest sędzią sprawiedliwym, który wolałby nikomu nie wymierzać kary, ale hojnie wynagrodzić swoim dzieciom dobre czyny dając wieczną nagrodę za najmniejsze, najdrobniejsze dobro, które tylko On sam zauważył. W tym celu nieustannie pomaga nam czynić dobrze. Nie zniechęca się przy tym naszym marnowaniem łaski i brakiem wdzięczności, ale chce, aby sąd zakończył się dla nas wieczną radością.

Także ostrzeżenia i pouczenia o ostatecznych konsekwencjach grzechu to przejaw miłosierdzia, które Bóg nam okazuje, gdy jesteśmy jeszcze w drodze do Niego. Dzięki temu możemy uniknąć wielu niebezpieczeństw duchowych, a ostatecznie otrzymać większą nagrodę w wieczności. Można porównać tę sytuację do ostrzeżeń rodziców, którzy pragną w ten sposób uchronić swoje dzieci od różnych grożących im niebezpieczeństw i w tym celu wyjaśniają im, na czym to niebezpieczeństwo polega oraz przedstawiają jego skutki, prosząc jednocześnie dzieci o powstrzymanie się od takich zgubnych działań.

Miłosierdzie Boga najpełniej przejawia się w przebaczeniu, którego Bóg udziela wszystkim, którzy Go o to poproszą. Przebaczenie jest właśnie tym szczególnym miejscem, w którym sprawiedliwość spotyka się z miłosierdziem. Miłosierdzie jest źródłem przebaczenia, a jego celem jest właściwie rozumiana sprawiedliwość polegająca na naprawieniu zła i zadośćuczynieniu za wyrządzoną krzywdę. Człowiek jednak często nie ma takich możliwości, nie wszystko może zmienić czy przywrócić do poprzedniego stanu. W takiej sytuacji człowiek staje wobec Boga jak małe dziecko wobec ojca. Co zrobi kochający ojciec, gdy przyjdzie do niego dziecko, przyzna się do winy, chce wynagrodzić szkodę, ale nie potrafi? Przecież zna jego możliwości i widzi, że to dziecko chce naprawić sytuację, ale potrzebuje pomocy. Czy w imię sprawiedliwości pozostawi je z problemem? W imię miłosierdzia machnie ręką i nie wyciągnie żadnych konsekwencji? Pan Bóg tak nie robi. W swoim wielkim miłosierdziu Bóg, aby stało się zadość sprawiedliwości, "bierze na siebie" ogromną część zadośćuczynienia, które powinien zrealizować człowiek. Miłosierny Ojciec w imię sprawiedliwości nie oszczędza własnego Syna, aby grzechy ludzkości zostały wyrównane ofiarą Chrystusa. Bł. Jan Paweł II w encyklice "Dives in misericordia" nazywa to nawet "nadmiarem sprawiedliwości". To już nie jest sprawiedliwość mierzona po ludzku, to jest sprawiedliwość "na miarę Boga", jak napisał papież.

Miłosierdzie i sprawiedliwość to jakby dwa wymiary tej samej tajemnicy miłości Boga do człowieka. Nie można ich od siebie oddzielać, traktować jako rzeczywistości alternatywne. Święty Tomasz z Akwinu napisał, że "miłosierdzie bez sprawiedliwości jest matką nieporządku. Sprawiedliwość bez miłosierdzia jest okrucieństwem". Bóg jest jednocześnie sprawiedliwy i miłosierny. Jedna cecha nie osłabia drugiej, a nawet więcej, jednej bez drugiej nie da się zrozumieć. Obie współdziałają ze sobą w dziele zbawienia człowieka. Nie są sobie przeciwstawne, ale można je porównać za świętym Bernardem z Clairvaux do dwóch nóg, na których Bóg rządzi światem i ludzkością. Nie można zrezygnować z żadnej z nich. Obie nogi są potrzebne i tak jak człowiek potrzebuje obu, aby się poruszać, tak Bóg posługuje się oboma przymiotami, aby nas prowadzić do Siebie. Bóg jest sprawiedliwy w swoim miłosierdziu, bo uwzględnia to wszystko, co o nas wie, a jednocześnie miłosierny w swojej sprawiedliwości, bo nie otrzymujemy takiej kary, na jaką naprawdę zasłużyliśmy, o ile chcemy z tego miłosierdzia skorzystać. Święty Bernard przedstawia tę symbolikę także z punktu widzenia człowieka doświadczającego Bożego działania. Człowiek, który chce osiągnąć zbawienia tylko na podstawie własnej sprawiedliwości ostatecznie przegrywa, bo nigdy nie będzie do końca sprawiedliwy. Z drugiej strony nie można liczyć wyłącznie na miłosierdzie, a lekceważyć grzech i jego skutki. Nie można zrezygnować z żadnej z nóg, ponieważ wtedy straci się równowagę i niedaleko zajdzie w życiu duchowym.

Jak zatem odpowiedzieć na przedstawione na początku pytanie: Jaki jest Bóg, miłosierny czy sprawiedliwy? Wystarczy zmienić jedno słowo. Pomiędzy sprawiedliwością Bożą a miłosierdziem Bożym zawsze trzeba wstawić spójnik "i". Bóg jest miłosierny i sprawiedliwy.
mgr teologii,
„Bóg pragnie, aby wszyscy byli zbawieni i doszli do poznania prawdy” (1 Tm 2,4)
amarwer

Nieprzeczytany post

"Miłosierdzie obejmuje każdego, kto chce się nawrócić i pada przed Panem na twarz z wdzięczności, świadomy niewysłowionej dobroci Boga, który jest sprawiedliwy i miłosierny."
Ostatnio zmieniony 17 kwie 2023, 16:17 przez amarwer, łącznie zmieniany 1 raz.
Awatar użytkownika
Magnolia
Posty: 6837
Rejestracja: 29 sty 2021, 11:31
Wyznanie: katolicyzm
Podziękował/a: 3193
Podziękowano: 3441
Płeć:

Nieprzeczytany post

W sprawiedliwości ludzkiej czymś naturalnym jest kara adekwatna do przewiny i nagroda adekwatna do zasług. Mówimy też często, i nikt tego nie kwestionuje: "Jaka praca, taka płaca". Co na to Bóg?

Słowa Ewangelii [Mt 20, 1-16a]

Jezus opowiedział swoim uczniom następującą przypowieść:

«Królestwo niebieskie podobne jest do gospodarza, który wyszedł wczesnym rankiem, aby nająć robotników do swej winnicy. Umówił się z robotnikami o denara za dzień i posłał ich do winnicy.

Gdy wyszedł około godziny trzeciej, zobaczył innych, stojących na rynku bezczynnie, i rzekł do nich: "Idźcie i wy do mojej winnicy, a co będzie słuszne, dam wam". Oni poszli. Wyszedłszy ponownie około godziny szóstej i dziewiątej, tak samo uczynił.

Gdy wyszedł około godziny jedenastej, spotkał innych stojących i zapytał ich: "Czemu tu stoicie cały dzień bezczynnie?" Odpowiedzieli mu: "Bo nas nikt nie najął". Rzekł im: "Idźcie i wy do winnicy".

A gdy nadszedł wieczór, rzekł właściciel winnicy do swego rządcy: "Zwołaj robotników i wypłać im należność, począwszy od ostatnich aż do pierwszych". Przyszli najęci około jedenastej godziny i otrzymali po denarze. Gdy więc przyszli pierwsi, myśleli, że więcej dostaną; lecz i oni otrzymali po denarze.

Wziąwszy go, szemrali przeciw gospodarzowi, mówiąc: "Ci ostatni jedną godzinę pracowali, a zrównałeś ich z nami, którzy znosiliśmy ciężar dnia i spiekotę". Na to odrzekł jednemu z nich: "Przyjacielu, nie czynię ci krzywdy; czyż nie o denara umówiłeś się ze mną? Weź, co twoje, i odejdź. Chcę też i temu ostatniemu dać tak samo jak tobie. Czy mi nie wolno uczynić ze swoim, co chcę? Czy na to złym okiem patrzysz, że ja jestem dobry?" Tak ostatni będą pierwszymi, a pierwsi ostatnimi».


Pokochajmy miłość

Jeżeli gospodarz z dzisiejszej ewangelii jest obrazem Boga (a nikt chyba w to nie wątpi), to trzeba powiedzieć sobie jasno: sprawiedliwość Boża niewiele ma wspólnego ze sprawiedliwością ludzką. W sprawiedliwości ludzkiej czymś naturalnym jest kara adekwatna do przewiny i nagroda adekwatna do zasług. Mówimy też często, i nikt tego nie kwestionuje: "Jaka praca, taka płaca".

U Boga tak nie jest. U Niego sprawiedliwość ma kształt doskonałej miłości rodzicielskiej, czyli traktuje wszystkich tak samo, bo nie ma dzieci "gorszych" i "lepszych". Dzieci są różne, ale wszystkie są równie wspaniałe.

Czy taka miłosna sprawiedliwość nie jest demotywująca? Owszem, ale tylko dla tych, którzy nie pokochali jeszcze prawdziwej miłości. Dlatego śpieszmy się, by ją pokochać, abyśmy nie stali się „ostatnimi".
https://www.deon.pl/religia/duchowosc-i ... udzka.html
Mieczysław Łusiak SJ / Wojciech Jędrzejewski OP

***

A co możemy powiedzieć na temat sprawiedliwości Bożej? Czy nie jest ona zapomniana lub niedoceniana? Na to pytanie odpowiedział raz na zawsze św. Paweł. Zaczyna swój wykład, w Liście do Rzymian, pewną wiadomością: „Teraz jawną się stała sprawiedliwość Boża” (Rz 3, 21).
Pytamy się, co to za sprawiedliwość? Czy to ta, która daje każdemu to, co mu się należy? Która rozdziela, to znaczy nagradza i karze w zależności od zasług?
Oczywiście, nastanie taki czas, kiedy będzie się przejawiać także ta sprawiedliwość Boga. Bóg bowiem, jak napisał nieco wcześniej Apostoł, „odda każdemu według uczynków jego: tym, którzy przez wytrwałość w dobrych uczynkach szukają chwały, czci i nieśmiertelności - życie wieczne; tym zaś, którzy są przekorni, za prawdą pójść nie chcą, a oddają się nieprawości - gniew i oburzenie” (Rz 2,6-8). Ale nie o tej sprawiedliwości mówi Apostoł, pisząc: „Teraz jawną się stała sprawiedliwość Boża”.

Pierwsze wydarzenie nastąpi w przyszłości, a to wydarzenie dzieje się obecnie, „teraz”. Gdyby tak nie było, to stwierdzenie Pawła byłoby absurdalne, zdementowane przez fakty. Z perspektywy sprawiedliwości rozdzielczej nic się nie zmieniło w świecie wraz z przyjściem Chrystusa. Nadal, jak powiedział Bossuet, będzie można często zobaczyć winnych na tronie, a niewinnych na krzyżu; ale ponieważ nie wierzy się, że istnieje na tym świecie jakaś sprawiedliwość i jakiś ustalony porządek, choćby postawiony do góry nogami, to czasami widzimy coś przeciwnego, a mianowicie niewinnych na tronie, a winnych na krzyżu.
Nie na tym jednak polega nowość przyniesiona przez Chrystusa.
Posłuchajmy tego, co mówi Apostoł: „Wszyscy bowiem zgrzeszyli i pozbawieni są chwały Bożej, a dostępują usprawiedliwienia darmo, z Jego łaski, przez odkupienie, które jest w Chrystusie Jezusie. Jego to ustanowił Bóg narzędziem przebłagania przez wiarę mocą Jego krwi. Chciał przez to okazać, że sprawiedliwość Jego względem grzechów popełnionych dawniej - za dni cierpliwości Bożej - wyrażała się w odpuszczaniu ich po to, by ujawnić w obecnym czasie Jego sprawiedliwość, i [aby pokazać], że On sam jest sprawiedliwy i usprawiedliwia każdego, który wierzy w Jezusa” (Rz 3, 23-26).

Bóg czyni siebie sprawiedliwością, czyniąc miłosierdzie! Oto wielkie objawienie. Apostoł mówi, że Bóg jest „sprawiedliwym i usprawiedliwiającym”, to znaczy jest sprawiedliwy wobec samego siebie, kiedy usprawiedliwia człowieka. Jest On bowiem miłością i miłosierdziem; dlatego czyni sprawiedliwość względem samego siebie - to znaczy okazuje się prawdziwie tym, kim jest - kiedy czyni miłosierdzie.

Nic się z tego nie rozumie, jeśli nie rozumiemy, co dokładnie znaczy wyrażenie „sprawiedliwość Boża”. Istnieje niebezpieczeństwo, że ktoś słyszy, gdy mówi się o Bożej sprawiedliwości, a nie znając jej znaczenia, zamiast być przez nią pobudzony do otuchy, zostaje przestraszony. Święty Augustyn już to jasno wyjaśnił: „Sprawiedliwość Boża to taka, dla której, z Jego łaski, stajemy się sprawiedliwi, jak zbawienie Pana (Ps 3,9) jest tym, przez które Bóg nas zbawia”. Innymi słowy, sprawiedliwość Boga jest aktem, przez który Bóg czyni sprawiedliwymi, miłymi Jemu tych, którzy wierzą w Jego Syna. To nie jest czynienie sobie sprawiedliwości, ale czynienie sprawiedliwymi.

https://papiez.wiara.pl/doc/3053197.Boz ... losierdziu

*********
Pismo Święte: „Gdy zaś ukazała się dobroć i miłość Zbawiciela, naszego Boga, do ludzi, nie ze względu na sprawiedliwe uczynki, jakie spełniliśmy, lecz z miłosierdzia swego zbawił nas” (Tt 3, 4-5).
Bóg, będąc bogaty w miłosierdzie, przez wielką swą miłość, jaką nas umiłował, i to nas, umarłych na skutek występków, razem z Chrystusem przywrócił do życia. Łaską bowiem jesteście zbawieni” (Ef 2, 4).

Zatem stwierdzić: „Objawiła się sprawiedliwość Boża”, to jakby powiedzieć: objawiła się dobroć Boża, Jego miłość, Jego miłosierdzie. Boża sprawiedliwość nie tylko nie jest sprzeczna z Jego miłosierdziem, ale właśnie na nim polega!

W swojej książce o Jezusie z Nazaretu Benedykt XVI napisał: „Rzeczywistość zła, niesprawiedliwości jest czymś realnym. Nie można jej po prostu zignorować, trzeba jej stawić czoło. To jest prawdziwe miłosierdzie. A teraz, ponieważ ludzie nie są w stanie tego uczynić, czyni to sam Bóg - to jest bezwarunkowa dobroć Boga”.

Już św. Anzelm z Aosty (1033-1109), który bardziej niż ktokolwiek zastanawiał się na temat relacji między sprawiedliwością a miłosierdziem, pisał: „Jakie postępowanie może być bardziej miłosierne niż Ojca, mówiącego do grzesznika skazanego na wieczne męki i pozbawionego tego, co mogłoby go ocalić: «Weź mojego Jednorodzonego i złóż Go w ofierze za siebie»?”.

Bóg nie ograniczył się do odpuszczenia człowiekowi grzechów; On uczynił nieskończenie więcej; wziął je na siebie, na swoje ramiona. Święty Paweł mówi: „Dla nas stał się grzechem”. Straszne słowa! Już w średniowieczu byli tacy, którym trudno było uwierzyć, że Bóg zażądał śmierci Syna, aby pojednać świat ze sobą. Święty Bernard odpowiedział im: „Nie śmierć Syna podobała się Bogu, ale Jego wola, by spontanicznie za nas umrzeć”. Nie śmierć, ale miłość nas zbawiła.

Miłość Boga dotarła do człowieka w najdalszym punkcie, w którym go można było pochwycić uciekającego od Niego, czyli w śmierci. Śmierć Chrystusa powinna się wszystkim jawić jako najwyższy dowód Bożego miłosierdzia wobec grzeszników. Dlatego właśnie nie ma ona nawet majestatu pewnej samotności, ale jest umieszczona w otoczeniu dwóch złoczyńców. Jezus chce być przyjacielem grzeszników do końca, dlatego umarł tak jak oni i wraz z nimi.
Nadszedł czas, aby uświadomić sobie, że przeciwieństwem miłosierdzia nie jest sprawiedliwość, lecz zemsta. Jezus przeciwstawił miłosierdzie nie sprawiedliwości, ale prawu odwetu: „Oko za oko, ząb za ząb”.
Przebaczając grzechy, Bóg nie rezygnuje ze sprawiedliwości, wyrzeka się jedynie zemsty; nie chce śmierci grzesznika, ale aby się on nawrócił i żył (por. Ez 18, 23). Jezus na krzyżu nie prosił Ojca, aby pomścił Jego sprawę.

https://papiez.wiara.pl/doc/3053197.Boz ... sierdziu/2
mgr teologii,
„Bóg pragnie, aby wszyscy byli zbawieni i doszli do poznania prawdy” (1 Tm 2,4)
Awatar użytkownika
Magnolia
Posty: 6837
Rejestracja: 29 sty 2021, 11:31
Wyznanie: katolicyzm
Podziękował/a: 3193
Podziękowano: 3441
Płeć:

Nieprzeczytany post

Boże Miłosierdzie w Starym Testamencie:

https://diecezja.pl/milosierdzie-boga-w ... stamencie/

Te artykuł szczególnie polecam (ma siedem stron, sporo biblijnej wiedzy):
https://biblia.wiara.pl/doc/423078.bog- ... tamencie/7

Miłosierdzie Boże było obecne w każdej dziedzinie życia Izraelity i objawiało się jako:

- odpuszczenie win (zob. Ps 32; 51; 130 i in.)
- błogosławieństwo (zob. Pwt 7, 13-15; 28, 1-14)
- uzdrowienie upadłych na duchu (zob. Ps 147, 3)
- pocieszenie (zob. Ps 86, 17; 119, 49-52)
- pouczenie o przykazaniach (zob. Ps 119)
- obfite plony ziemi (zob. Ps 107, 33-38; Pwt 7, 13-15; 28, 1-14)
- uleczenie chorych (zob. Ps 41; 103; 107, 17-20)
- obdarzenie szczęśliwą starością (zob. Ps 71)
- ratunek od wrogów (zob. Ps 6; 69; 118 i in.)
- opieka i pomoc (zob. Ps 90; 91; Rdz 24, 12.27 i in.)
- zachowanie przy życiu (zob. Rdz 19, 19-22; Ps 30; 86, 13)
- ocalenie od głodu i pragnienia (zob. Ps 107, 5-9)
- ochrona podróżujących po morzu (zob. Ps 107, 23-31)
- obdarzenie potomstwem (zob. Pwt 7, 13-15, 28, 1-14)


Cechy miłosierdzia Bożego

Rozpoczynając omawianie cech miłosierdzia Bożego musimy zaraz na początku uświadomić sobie, że jakiekolwiek ludzkie określenia będą tutaj daleko niewystarczające. Miłosierdzie Boga bowiem jest zupełnie odmienne od miłosierdzia ludzkiego. Zdawali sobie z tego sprawę Izraelici, którzy na różnych miejscach i przy różnych okazjach podkreślali, że miłosierdzie Boże jest wyłącznie Jego atrybutem i żaden człowiek nie jest w stanie okazać takiego miłosierdzia drugiemu. Wyjątkowość Bożego miłosierdzia wynika z tego, że jest ono:

a) nieprzeniknione

Miłosierdzia Bożego żaden człowiek nie jest w stanie zrozumieć ani przeniknąć. Jest ono bowiem tajemnicą: "Ja wyświadczam łaskę komu chcę i miłosierdzie komu Mi się podoba" (Wyj 33, 19b), "Któż zdoła zmierzyć potęgę Jego wielkości i któż potrafi dokładnie opowiedzieć dzieła Jego miłosierdzia?" (Syr 18, 5; zob. też Jd 8, 14a).
Wszystkie dzieła Boga uwzględniają całość historii świata, są więc dla człowieka niepojęte. Poza tym człowiek często skłania się albo ku surowej sprawiedliwości, albo ku wybaczającej pobłażliwości. Bóg natomiast potrafi w sposób doskonały łączyć miłosierdzie ze sprawiedliwością [62].

b) uprzedzające

Miłosierdzie jest łaską, z którą Bóg czeka na człowieka (zob. Iz 30, 18), a nawet wychodzi mu naprzeciw (zob. Ps 59, 11a). Wynika z tego, że Bóg okazuje miłosierdzie człowiekowi niezależnie od jego zasług.

c) widoczne we wszystkim co Bóg czyni

"Pan jest dobry dla wszystkich i Jego miłosierdzie ogarnia wszystkie Jego dzieła" (Ps 145, 9), "Wszystkie Twoje drogi są miłosierdziem i prawdą" (Tb 3, 2b).

d) nieograniczone

Tę cechę miłosierdzia Bożego Izraelici przedstawiali za pomocą różnych określeń. Spotykamy się w Starym Testamencie ze stwierdzeniami, że łaskawość Pańska napełnia całą ziemię (zob. Ps 33, 5; Ps 119, 64), a także sięga nieba (zob. Ps 36, 6; Ps 103, 11). Wielkość i ogrom miłosierdzia Bożego podkreślają także inne teksty Pisma Świętego. Na przykład Dawid mówi: "Wpadnijmy raczej w ręce Pana, bo wielkie jest Jego miłosierdzie, ale w ręce człowieka niech nie wpadnę" (2 Sm 24, 14b; zob. też Ps 51, 3; Ba 2, 27).

e) nieskończone

Jest to niezwykle istotna cecha miłosierdzia Bożego, nierozłącznie związana z wiernością. Wiele tekstów Starego Testamentu mówi o wierności Boga w okazywaniu swego miłosierdzia. Dla ilustracji przytoczymy tutaj niektóre z nich.

"Jahwe, Jahwe, Bóg miłosierny i litościwy, cierpliwy, bogaty w łaskę i wierność, zachowujący swą łaskę w tysiączne pokolenia, przebaczający niegodziwość, niewierność, grzech" (Wj 34, 6b-7a; zob. też Wj 20, 5-6; Pwt 5, 9-10). Sformułowanie "tysięczne pokolenia" należy odczytywać biorąc pod uwagę hebrajską symbolikę liczb - oznacza ono nieskończoność. Stąd wniosek, że Bóg zawsze będzie czynił miłosierdzie[63]. Często też spotykamy się ze stwierdzeniem, że na wieki będzie trwała łaskawość Boga: "Albowiem dobry jest Pan, łaskawość jego trwa na wieki, a wierność Jego przez pokolenia" (Ps 100, 5; zob. też Ps 136; 103, 17). Łaskawość Boga względem Narodu Wybranego będzie trwała zawsze, mimo grzechów popełnianych przez Izraelitów, gdyż jej podstawą jest wierność przymierzu i świętość Boga (zob. Ps 89, 29-35).
mgr teologii,
„Bóg pragnie, aby wszyscy byli zbawieni i doszli do poznania prawdy” (1 Tm 2,4)
Awatar użytkownika
Magnolia
Posty: 6837
Rejestracja: 29 sty 2021, 11:31
Wyznanie: katolicyzm
Podziękował/a: 3193
Podziękowano: 3441
Płeć:

Nieprzeczytany post

Ze słownika terminów biblijnych:

SPRAWIEDLIWOŚĆ
Stan bycia prawym bądź usprawiedliwionym. Słowu „sprawiedliwość” odpowiada rdzeń hebrajski, cdk, występujący w ST ponad pięćset razy, oraz rdzeń grecki, dikaio-, występujący ponad dwieście dwadzieścia pięć w NT.

W Starym Testamencie: W pismach ST słowa „sprawiedliwość" używa się w odniesieniu do Boga (Ps 119,137-138.144; Iz 24,16), króla (Ps 45,4.7; 72,1-7), ludu (Ps 32,11; 92,11) oraz osób (Ez 18,5-9), np. Noego (Rdz 6,9; por. 2 P 2,5).
Niektórzy interpretatorzy podkreślają, że sprawiedliwość to dostosowanie się do normy, prawa lub tego, co jest prawe (Pwt 16,20). Inni uważają ją za rzeczywistość relacyjną, stosowanie się cło sytuacji (Rdz 38,26; 1 Sm 24,17).
Często bierze się pod uwagę kontekst rozprawy sądowej: strona winna jest potępiona, a niewinna uniewinniona (Pwt 25,1; Iz 5,23; Pwt 16,18). To użycie sądowe (tj. prawne) rozciąga się także na sąd Boży (Ps 7,7-11; Jr 2,4-13; 12,1; Mi 6,1-8). Wierność Boga obietnicom przymierza jest również częścią sprawiedliwości Bożej (Ne 9,7-8. 33; Dn 9,14-16). W całym ST zwraca się uwagę, że „prawe postępowanie" kryje w sobie wyraźny element etyczny (Ps 1,6; 23,3; Prz 8,20; 13,6; 16,13; 21,3; Kpł 19,36).
Najbardziej zadziwiającą rzeczą jest to, że sprawiedliwość odnosi się także do zbawczych dzieł Bożych (Iz 61,1-2).
Ten aspekt „zbawienia" widoczny jest zwłaszcza w Drugim Izajaszu jako „zbawienie" (46,12-13; 51, 5.6.8) lub „zwycięstwo" (41,2). W Sdz 5,11 liczbę mnogą oddaje się za pomocą wyrażenia „dobrodziejstwa Pana". „Pan naszą sprawiedliwością" oznacza Boga-Zbawiciela (Jr 23,6). Bóg okazuje się „sprawiedliwym w swoim wyroku" (Ps 51,6) i jako „sprawiedliwy i zbawiający" (Iz 45,21). Dlatego „sprawiedliwymi" są ci, którzy zaufali sprawiedliwości Bożej (Ps 37,12-13; Jr 20,12). Zwoje znad Morza Martwego i „Nauczyciel Sprawiedliwości" mówią o sprawiedliwości Bożej, która daje nadzieję na odkupienie grzechów.

W Nowym Testamencie: Jezus szukał „grzeszników", a nie „sprawiedliwych" (Mk 2,17). Nie faryzeusz, ale właśnie celnik poszedł do domu „usprawiedliwiony" (Łk 18,14). Jezus wzywał do sprawiedliwości (Mt 5,20), ale także mówił o niej, podobnie jak o królestwie Bożym, że jest darem Boga (Mt 5.6; 6,33).
Po Wielkiej Nocy starotestamentowy język „sprawiedliwości" zaczęto stosować do wyrażenia znaczenia śmierci Jezusa. Jezus jest jedynym „Sprawiedliwym" (Dz 3,14; 7,52); Jego cierpienie i zmartwychwstanie przyprowadzają „niesprawiedliwych" do Boga (1 P 3,18; Rz 4,25). Ta zbawiająca sprawiedliwość jest przebaczeniem (Rz 3,24-26); usprawiedliwieniem, uświęceniem, „obmyciem" z grzechów (1 Kor 6,11; por. 1 Kor 1,30; 2 Kor 5,21).
W kontekście zbawienia (2 Kor 3,9) Paweł rozwija aspekty sądowe (1 Kor 4,4) i etyczne (1 Tes 2,10).
Sposób osiągnięcia sprawiedliwości zostaje na nowo podkreślony w Liście Galatów, napisanym przeciwko judaizującym (2,12-21). Sprawiedliwość przychodzi przez wiarę, nie „za pomocą uczynków" Prawa (3,5).
Paweł powołuje się na ST (Ha 2,4) i na Abrahama (Rdz 15,6); obietnicę Bożą, która wypełniła się w Chrystusie, przyjmuje się przez wiarę (Ga 3,6-18). Te dwie drogi do sprawiedliwości - jedna własna, oparta na Prawie, a druga pochodząca od Boga i wiodąca do Boga przez wiarę w Chrystusa - zostają przeciwstawione sobie w Flp 3,9-11 i Rz 10,3-13.
Zbawcza sprawiedliwość Boża staje się tematem Listu do Rzymian (1,16-17), sprawiedliwość otrzymana przez krzyż Chrystusowy (3,21-31), której przykładem był Abraham (rozdz. 4).
Sprawiedliwość ta oznacza wolność (por. Ga 5,1.13) i życie w Duchu (Rz 5-8, zwł. 5,16-21).
Podczas lektury historii Izraela w kategoriach (nie)prawości (Rz 9-11, zwł. 9,30-31), jednak w nadziei (10,1; 11,26), Paweł przedstawia wymagania etyczne dla chrześcijan oraz darmowy charakter usprawiedliwienia (Rz 14,17; Ga5,5; Flp 1,11; 2 Kor 9,10).

List do Efezjan mówi o łasce i wierze, lecz używa czasownika „zbawić" zamiast starotestamentowego wyrażenia „ogłosić sprawiedliwym" (2,4-10; por. Tt 3,3-7; 2 Tm 1,9-10). List do Hebrajczyków nawiązuje do Ha 2,4 (w 10,36-39; por. 1,9; 7,2) w użyciu terminu „nauka sprawiedliwości" (5,13). Podkreśla wiarę w rozdz. 11 i sprawiedliwość (1 1,4.7; por. 33) i mówi o sprawiedliwych, którzy doszli do celu (12,23) przez ofiarę Chrystusa (por. 9,26-28; 10,19-20). Pierwszy List św. Piotra uczy, że Bóg sądzi sprawiedliwie (2,23) i że sprawiedliwy Chrystus umarł za nasze grzechy (3,18), abyśmy mogli żyć sprawiedliwie (2,24). Ewangelia Mateusza podkreśla, że sprawiedliwość jest darem (5,6; 6,33) obecnym w historii zbawienia (3,15; 21,32) i że jest również odpowiedzią ucznia na zbawienie (5,10.20; 6,1).
W Dziejach Apostolskich znajduje się fragment traktujący o usprawiedliwieniu ze wszystkich grzechów (gr. dikaioo), z których nie mogło usprawiedliwić Prawo Mojżeszowe (13,38-39). Ewangelia Jana 16,8-11 wskazuje na rolę Parakleta, który ma pouczać świat o sprawiedliwości (1,9), aby wierzący mogli postępować sprawiedliwie (3,7.10).

List św. Jakuba (2,14-26) cytuje Rdz 15,6, aby wbrew tym, którzy w wierze widzą jedynie uznanie istnienia Boga (2,18-19), dowieść, że z wiary muszą rodzić się uczynki (miłość; 2,22). Fragment ten stara się bronić pogląd o usprawiedliwieniu przez wiarę (wyłącznie; 2,24), lecz z położeniem mocnego nacisku na stronę etyczną. Jk 1,20, wraz z Mt 6,33 i 2 P 1,1, używa określenia obecnego w tekstach Pawłowych: „sprawiedliwość Boża". Wyrażenie to, wywodzące się prawdopodobnie z Pwt 33,21 i z literatury apokaliptycznej (por. Dn 9,7), zostało użyte w celu nazwania atrybutu lub jakości Boga (Rz 3,5), wyrażanej jako moc (Rz 1,16-17). Dlatego też jest pojmowana jako sprawiedliwość przychodząca od Boga w darze (Flp 3,9) lub jako sprawiedliwość ważna przed Bogiem w czasie sądu (Rz 10,3).
https://biblia.wiara.pl/slownik/67ea4.S ... WIEDLIWOSC

MIŁOSIERDZIE

1. Atrybut Boga i dobrego człowieka. Hebrajczycy używają kilku słów oznaczających miłosierdzie. Do najczęściej używanych należy słowo chesed, które ozna­cza życzliwość, uprzejmość, miłosierdzie, miłość, lojalność, wierność. Inne słowo hebraj­skie i słowo greckie, użyte w NT na oznaczenie miłosierdzia, odnosi się do uczucia, jakie budzi kontakt z niezasłużonym cierpieniem, tzn. do współczucia i głębokiej miłości do bliźniego. W ST miłosierdzie/uprzejmość/życzliwość wiąże się ze zobowiązaniami, wynikającymi z przymierza między Bogiem a ludźmi. Ludzie mają zachowywać wierność przymierzu, a Bóg zobowiązuje się dochować wierności przymierzu okazując im miłosierdzie i łaskę (inne słowo hebrajskie także oznaczające miłosierdzie). Miłosierdzie Boże i miłosierdzie ludzkie są ściśle związane ze sprawiedliwością, ponieważ wszystkie te pojęcia odnoszą się do zachowania właściwego związkowi Boga z człowiekiem.

W NT Bóg, powodowany swoją pełną miłosierdzia wiernością, wysyła Jezusa, aby zbawić swój lud (Łk 1,58; Rz 11,30-32). Miłosierdzie Boże dla wierzący di objawi się na sadzie ostatecznym (2 Tm 1,18; Łk 16,24; Jk 2,13). W stosunkach międzyludzkich zaleca się miłosierdzie, odwołując się cło ST (Mt 9,13), do obietnicy miłosierdzia Bożego (Mt 5,7) i do ludzkiego przykładu (Łk 10,37). Jezus okazuje miłosierdzie potrzebującym (Łk 17,13; 18,38). Wczesne formuły błogosławieństw chrześcijańskich także zawierały słowo „miłosierdzie" (1 Tm 1,2).

2. Termin używany także do przełożenia słów biblijnych oznaczających litość, przebaczenie, łaskawość, miłość. Obecnie kojarzenie tego słowa z dobroczynnością stanowi zawężenie sensu wchodzących w grę terminów, choć Biblia zaleca troskę o potrzebujących (Pwt 15,7-9; 24,19-22; Hi 31,16-23; Ps 82,2-4; Prz 14,21.31; Iz 1,16-17; Mt 25,31-46; Jk 1,27 itd.).

https://biblia.wiara.pl/slownik/67ea4.S ... LOSIERDZIE
mgr teologii,
„Bóg pragnie, aby wszyscy byli zbawieni i doszli do poznania prawdy” (1 Tm 2,4)
Awatar użytkownika
Magnolia
Posty: 6837
Rejestracja: 29 sty 2021, 11:31
Wyznanie: katolicyzm
Podziękował/a: 3193
Podziękowano: 3441
Płeć:

Nieprzeczytany post

Dziś posłużymy się sztuką aby zrozumieć oba przymioty Boga, sprawiedliwość i miłosierdzie:

Obrazek

Obraz „Powrót syna marnotrawnego” powstał w drugiej połowie XVII w. Rembrandt van Rijn namalował scenę z biblijnej przypowieści, kiedy to młody mężczyzna po roztrwonieniu rodzinnego majątku wraca skruszony do swojego ojca.
Obraz wskazuje na macierzyński i ojcowski wymiar Boga Ojca. Ręce ojca, które obejmują powracającego marnotraw- nego syna, są różne. Lewa ręka dotykająca syna jest silna i umięśniona. Jest to ręka mężczyzny. Prawa dłoń ojca jest inna. Jest to ręka dystyngowana, delikatna i bardzo czuła. To dłoń kobiety.
Dłoń delikatna odpowiada poranionej, bosej stopie. Dłoń silna stopie obutej w sandał. Być może to zwykły przypadek, ale kobieca dłoń może ochraniać przed zranieniem a męska utwierdzać siłę. W każdym razie obie dłonie pokazują ojca, który zrozumiał głębię zatrzymania w domu i puszczania wolno, chronienia i dawania wolności. Tajemnica obu dłoni Rembrandta, to także opowieść o miłości mądrej.
Dłoń delikatna odpowiada poranionej, bosej stopie. Dłoń silna stopie obutej w sandał. Być może to zwykły przypadek, ale kobieca dłoń może ochraniać przed zranieniem a męska utwierdzać siłę. W każdym razie obie dłonie pokazują ojca, który zrozumiał głębię zatrzymania w domu i puszczania wolno, chronienia i dawania wolności. Tajemnica obu dłoni Rembrandta, to także opowieść o miłości mądrej.

Jak kochać kogoś, kto nie kocha już sam siebie (zazwyczaj wycofujemy miłość lub jesteśmy naiwni i znajdujemy tysiące okoliczności łagodzących). Ojciec z przypowieści i obrazu mistrza nie popada w żadną z tych skrajności. Pozwala synowi odejść i pozwala mu cierpieć, bo jeśli ktoś kpi ze wszystkiego, nie przejdzie obojętnie wobec własnego cierpienia. Kiedy syn wraca, ojciec jest pełen przebaczenia (biorąc pod uwagę cechy ojca i matki na obrazie i w przypowieści, można pokusić się o grę dwoma hebrajskimi słowami; „rehem” oznacza matczyne łono, „rahamim” oznacza miłosierdzie – co w hebrajskim spółgłoskowym zapisie wygląda bardzo podobnie, a na obrazie głowa syna jest jakby na łonie matki). Tak, jak ojciec mądrze kocha, tak też mądrze przebacza. „Jeśli przebaczenie upokarza, nie jest przebaczeniem. Być może nie należałoby przebaczać, gdyby przebaczenie miało upokarzać i rodzić zgorzknienie” T. Gadacz. A jeśli nawet syn nie wróciłby, to ojciec kochając czyni wszystko, aby umożliwić powrót (nie jest okrutny i nie wycofuje miłości, nie jest też naiwny i nie znajduje usprawiedliwień dla syna).

https://niezlasztuka.net/o-sztuce/rembr ... otrawnego/

Obrazek

Ojciec nie jest tylko wielkim patriarchą. W równym stopniu co ojcem jest także i matką. Dotyka syna kobiecą i męską dłonią. On podtrzymuje, a ona pieści. On utwierdza, a ona pociesza. Jest to rzeczywiście Bóg, w którym są w pełni obec- ne zarówno męskość, jak i kobiecość, ojcostwo, jak i macierzyństwo. Delikatna pieszcząca prawa dłoń przywodzi na myśl słowa proroka Izajasza: „Czyż może niewiasta zapomnieć o swym niemowlęciu, ta, która kocha syna swego łona? A nawet gdyby ona zapomniała, ja nie zapomnę o tobie! Oto wyryłem cię na obu dłoniach ...” (Iz 49,15-16)22.
O takim Bogu Jezus nauczał i takiego pokazywał także w swoim postępowaniu: Boga miłosiernego i współczującego.
Oto kilka przykładów: zdjęty litością i współczuciem Jezus uzdrowił trędowatego, który Go o to prosił (Mk 1,40-41). Z żalu nad kobietą z Nain, która była wdową i która straciła syna, Jezus ulitował się nad nią i wskrzesił jej syna (Łk 7,11-15). Zlitował się nad wielkim tłumem, który za Nim podążał. Uzdrawiał chorych, którzy tam byli, a głodnych nakarmił (Mt 14,13-21). Wielu biednych i potrzebujących wołało do Niego: „Ulituj się nad nami, Synu Dawida” (Mt 9,27) – i On nad nimi się litował i wysłuchiwał ich próśb.

Nie powinno się przeciwstawiać przymiotu Bożej sprawiedliwości i Bożego miłosierdzia.
Oceniając relację między tymi przymiotami, w bulli Misericordiae vultus papież Franciszek pisze: „Nie są to dwa aspekty sobie przeciwne, ale dwa wymiary tej samej rzeczywistości, która rozwija się stopniowo, aż do osiągnięcia swego szczytu w pełni miłości”.
Bóg jest sprawiedliwy. Ale nie jak bezduszny sędzia, lecz jak kochający ojciec.

Nazbyt często nasze pojmowanie Bożej sprawiedliwości podobne jest do rozumowania starszego syna z przypowieści Jezusa o synu marnotrawnym (Łk 15,11-32), albo do sposobu myślenia robotników zatrudnionych jako pierwsi w przypowieści o robotnikach w winnicy (Mt 20,1-16).
W oczach starszego syna jego ojciec był niesprawiedliwy, co wyraził w zarzucie: „Oto tyle lat ci służę i nigdy nie przekroczyłem twojego rozkazu; ale mnie nie dałeś nigdy koźlęcia, żebym się zabawił z przyjaciółmi. Skoro jednak wrócił ten syn twój, który roztrwonił twój majątek z nierządnicami, kazałeś zabić dla niego utuczone cielę” (Łk 19,29). Podobny zarzut skierowali do właściciela winnicy zatrudnieni przez niego robotnicy, którzy cały dzień pracowali: „Ci ostatni jedną godzinę pracowali, a zrównałeś ich z nami, którzyśmy znosili ciężar dnia i spiekoty” (Mt 20,12).
Czy w jednym i drugim przypadku przedstawiony w obrazie ojca i właściciela winnicy Bóg był (jest) niesprawiedliwy? On jest dobry, a więc także sprawiedliwy. I miłosierny.

Pięknym komentarzem do tych ewangelicznych przypowieści i pytania o relację między Bożą sprawiedliwością a Jego miłosierdziem są słowa św. Tomasza z Akwinu zawarte w Sumie teologicznej: „Bóg, okazując komuś miłosierdzie, nie działa wbrew, czyli z naruszeniem swojej sprawiedliwości, ale czyni coś ponad nią. Tak np. kto daje ze swojego dwieście denarów temu, komu winien jest sto, ten nie postępuje wbrew sprawiedliwości, ale miłosiernie i hojnie. Tak samo, gdy ktoś przebacza krzywdę sobie wyrządzoną”. W kolejnym zaś artykule stwierdza: „Każde dzieło Bożej sprawiedliwości zakłada dzieło miłosierdzia i na nim się opiera”
Zbigniew Kubacki
https://cejsh.icm.edu.pl/cejsh/element/ ... /44-28.pdf
Ostatnio zmieniony 06 mar 2024, 9:47 przez Magnolia, łącznie zmieniany 1 raz.
mgr teologii,
„Bóg pragnie, aby wszyscy byli zbawieni i doszli do poznania prawdy” (1 Tm 2,4)
Awatar użytkownika
Magnolia
Posty: 6837
Rejestracja: 29 sty 2021, 11:31
Wyznanie: katolicyzm
Podziękował/a: 3193
Podziękowano: 3441
Płeć:

Nieprzeczytany post

Wszyscy pragniemy Bożego miłosierdzia.
Odpowiedzią Boga na zło nie jest przemoc, lecz miłość. Bo przemoc rodzi lęk.
„Kto się lęka, nie wydoskonalił się w miłości” (1 J 4,18).
Porusza mnie świadectwo Łukasza, który w swojej ewangelii, przygotowując nas na przyjęcie Jezusa, trzykrotnie powtarza Boże wezwanie: „Nie bój się!”. Słyszy ten głos kapłan Zachariasz, przy zapowiedzi narodzin Jana Chrzci- ciela (Łk 1,13); słyszy go Maryja przy zwiastowaniu (Łk 1,30); słyszą pasterze zaproszeni do pokłonienia się Dzieciątku (Łk 2,10).

Jezus nie chce, abyśmy się bali Boga. Jedynej modlitwy jakiej nas nauczył jest „Ojcze nasz”. Chce byśmy odkryli Boże ojcostwo. Nazywanie Boga „Ojcem” wskazuje na Niego jako na źródło i początek wszystkiego, podkreśla Jego transcendentny autorytet. Równocześnie jest On dobrocią i miłującą troską obejmującą wszystkie swoje dzieci. Mistycy idą nawet dalej dostrzegając w Bogu matczyną delikatność.

Bóg, jak Ojciec, towarzyszy naszym wyborom. Nie jest obojętnym obserwatorem – bezstronnym sędzią.
Jest Ojcem zaangażowanym, któremu zależy, który skarci, gdy trzeba, ostrzeże, ale przede wszystkim motywuje do działania i wspiera.

https://manreza.pl/wp-content/uploads/2 ... rka-SJ.pdf
mgr teologii,
„Bóg pragnie, aby wszyscy byli zbawieni i doszli do poznania prawdy” (1 Tm 2,4)
Awatar użytkownika
Magnolia
Posty: 6837
Rejestracja: 29 sty 2021, 11:31
Wyznanie: katolicyzm
Podziękował/a: 3193
Podziękowano: 3441
Płeć:

Nieprzeczytany post

Magnolia pisze: 28 mar 2023, 8:40 (Lb 21, 4-9)
Od góry Hor szli Izraelici w kierunku Morza Czerwonego, aby obejść ziemię Edom; podczas drogi jednak lud stracił cierpliwość. I zaczęli mówić przeciw Bogu i Mojżeszowi: «Czemu wyprowadziliście nas z Egiptu, byśmy tu na pustyni pomarli? Nie ma chleba ani wody, a uprzykrzył się nam już ten pokarm mizerny».

Zesłał więc Pan na lud węże o jadzie palącym, które kąsały ludzi, tak że wielka liczba Izraelitów zmarła. Przybyli więc ludzie do Mojżesza, mówiąc: «Zgrzeszyliśmy, szemrząc przeciw Panu i przeciwko tobie. Wstaw się za nami do Pana, aby oddalił od nas węże». I wstawił się Mojżesz za ludem.

Wtedy rzekł Pan do Mojżesza: «Sporządź węża i umieść go na wysokim palu; wtedy każdy ukąszony, jeśli tylko spojrzy na niego, zostanie przy życiu». Sporządził więc Mojżesz węża miedzianego i umieścił go na wysokim palu. I rzeczywiście, jeśli kogoś wąż ukąsił, a ukąszony spojrzał na węża miedzianego, zostawał przy życiu.


Zobaczyłam w tym fragmencie lud który znudził się manną z nieba, człowieka, którego nudzi dobro z ręki Boga... czy to możliwe?! a jednak tak. Izraelici szemrali przeciw Bogu, choć codziennie dostawali pokarm z nieba, pod dostatkiem mieli to, czego potrzebują do życia. Codziennie mieli dowód istnienia Boga, dobrego Boga, który o nich dbał... a oni szemrali...
ile to mówi o ludzkiej naturze!! o ludzkiej niewdzięczności!!

Bóg zesłał ostrzeżenie- sprawiedliwe oblicze Boga - ludzie się opamiętali i uznali swoją grzeszność - "zgrzeszyliśmy szemrząc przeciw Panu"
I co robi Bóg? pokazuje swoje drugie oblicze - Miłosierne - daje rozwiązanie, ratunek, zbawienie - kto spojrzy na węża, zostanie przy życiu.
a w Nowym Testamencie czytamy: Mk 16, 16 Kto uwierzy i przyjmie chrzest, będzie zbawiony; a kto nie uwierzy, będzie potępiony.
nie wspominając już o tym, że Jezus nas będzie karmił Sobą: J 6, 35 Odpowiedział im Jezus: «Jam jest chleb życia. Kto do Mnie przychodzi, nie będzie łaknął; a kto we Mnie wierzy, nigdy pragnąć nie będzie
i dalej J 6, 49 Ojcowie wasi jedli mannę na pustyni i pomarli. 50 To jest chleb, który z nieba zstępuje: kto go spożywa, nie umrze. 51 Ja jestem chlebem żywym, który zstąpił z nieba. Jeśli kto spożywa ten chleb, będzie żył na wieki. Chlebem, który Ja dam, jest moje ciało za życie świata»
J 6, 55 Ciało moje jest prawdziwym pokarmem, a Krew moja jest prawdziwym napojem. 56 Kto spożywa moje Ciało i Krew moją pije, trwa we Mnie, a Ja w nim. 57 Jak Mnie posłał żyjący Ojciec, a Ja żyję przez9 Ojca, tak i ten, kto Mnie spożywa, będzie żył przeze Mnie.


Bóg jest Sprawiedliwy i Miłosierny. Niech będzie chwała i cześć naszemu Panu!
mgr teologii,
„Bóg pragnie, aby wszyscy byli zbawieni i doszli do poznania prawdy” (1 Tm 2,4)
Zablokowany