"Jak trwoga to do Boga" albo o sensie cierpienia w życiu

O tym wszystkim co dotyczy katolika w codziennym życiu
Zagubiona
Posty: 319
Rejestracja: 11 mar 2022, 13:27
Wyznanie: katolicyzm
Podziękował/a: 3
Podziękowano: 51
Płeć:

Nieprzeczytany post

Ja tam wszędzie dookoła widzę szczęśliwych niewierzących. A Ty człowieku wierzący musisz się że wszystkim szarpać. Z rodzicami którzy nakazują podjąć pracę tu i tu bo mają tam znajomych i uważają że będzie to dobra i stabilna praca, nie zważając że ty w ogóle tego nie chcesz, porównują do dzieci znajomych że nie mogę zarabiać gozej niż one, nie podzielaja planów chęci zakładania rodziny a nie robienia kariery, ciągle tylko materialne podejście.
Więc prosisz, wołasz do Boga o pomoc o uwolnienie od tego, rodzi się w Tobie chec aby innym podwinęła się noga o aby się prześlizgneli na tej swoim materialnym podejściu ale Bóg milczy, rodzice nie zmieniają się ani o milimetr w swoich poglądach a ze strony Boga widzisz tylko milczenie bo właściwy mężczyzna do ożenku też się nie pojawia aby móc realizować zakładanie rodizny, że dzieci znajomych wcale nie mają dzieci ani rodzin więc i ja nie powinnam o tym myśleć a powinnam myśleć wg nich o pracy i pieniądzach aby w życiu do czegoś dojść, więc czujesz się jak w jakimś imadle i coraz bardziej rodzi się w Tobie złość na Boga za to że nie pomaga kiedy powinien gdy się go prosi.

Więc pewnie spełnisz oczekiwania rodziców bo cóż masz za wybór skoro ten do którego wołasz milczy? Mimo że chcesz pełnić Jego wolę i nie robić kariery i zyc materialnie
Ostatnio zmieniony 13 maja 2022, 15:53 przez Zagubiona, łącznie zmieniany 2 razy.
Awatar użytkownika
Lunka
Posty: 1278
Rejestracja: 08 lis 2021, 14:07
Wyznanie: katolicyzm
Podziękował/a: 955
Podziękowano: 947
Płeć:

Nieprzeczytany post

@Zagubiona przykre jest podejście Twoich rodziców. Macie skrajne priorytety. Trzeba pomyśleć o tym jak wyjść z sytuacji. Jesteś jeszcze bardzo młoda, spokojnie nie spinaj się dla zasady "młodość mija, a ja niczyja". Jeszcze studiujesz tak? Jak miałabyś według rodziców podjąć pracę? Z drugiej strony czy ta praca jest powiązana z tym co studiujesz? Czy jest jakaś okropna? Praca i założenie rodziny nie wykluczają się. Może warto byłoby spróbować popracować trochę skoro.jest ku temu okazja i wyrobić sobie zdanie i zdobyć doświadczenie jak to jest?
Bóg nie działa jak czarodziej spełniający nasze zachcianki. Mi się wydaje, że wszystko dzieje sie po coś, choć nie zawsze od razu to zauważamy.
Może warto byłoby popracować, zarobić trochę pieniędzy i wyprowadzić się od rodziców?

Nie trać nadziei i na miłość. Trzeba tylko szukać.
Bądź ze mną, Panie, w moim utrapieniu
Zagubiona
Posty: 319
Rejestracja: 11 mar 2022, 13:27
Wyznanie: katolicyzm
Podziękował/a: 3
Podziękowano: 51
Płeć:

Nieprzeczytany post

Lunka pisze: 13 maja 2022, 18:25 @Zagubiona przykre jest podejście Twoich rodziców. Macie skrajne priorytety. Trzeba pomyśleć o tym jak wyjść z sytuacji. Jesteś jeszcze bardzo młoda, spokojnie nie spinaj się dla zasady "młodość mija, a ja niczyja". Jeszcze studiujesz tak?
Już się obroniłam. Może rozpocznę magisterkę zaocznie.
Jak miałabyś według rodziców podjąć pracę? Z drugiej strony czy ta praca jest powiązana z tym co studiujesz? Czy jest jakaś okropna?
Dość wymagająca, stresująca i wiążąca się z licznymi wyjazdami.
Praca i założenie rodziny nie wykluczają się. Może warto byłoby spróbować popracować trochę skoro.jest ku temu okazja i wyrobić sobie zdanie i zdobyć doświadczenie jak to jest?
Jak podejmę tą pracę nie będę mieć na nic czasu.
Bóg nie działa jak czarodziej spełniający nasze zachcianki.
Czy niechęć do życia materialnego i pójścia w wysoce stresująca ale dobrze płatną place jest zachcianka?
Czy raczej chęcią spełniania Jego woli a On nie pomaga.
Mi się wydaje, że wszystko dzieje sie po coś, choć nie zawsze od razu to zauważamy.
Mi się tka nie wydaje. Ludzie tak tylko gadają żeby jakoś znieść psychicznie zło i cierpienie które ich spotyka.
Może warto byłoby popracować, zarobić trochę pieniędzy i wyprowadzić się od rodziców?
Ceny najmu w Warszawie są kosmiczne.
Rodzice mogą kupić mi mieszkanie ale pod warunkiem że będę im posłuszna.
Nie trać nadziei i na miłość. Trzeba tylko szukać.
Nie ma dobrych meCzyzn, a nawet jak jacyś są to mnie nie chcą.
Nawet wierzący mężczyźni widać patrzą na wygląd.
Ostatnio zmieniony 13 maja 2022, 19:19 przez Zagubiona, łącznie zmieniany 1 raz.
Adam880

Nieprzeczytany post

Lunka pisze: 13 maja 2022, 18:25
Bóg nie działa jak czarodziej spełniający nasze zachcianki. Mi się wydaje, że wszystko dzieje sie po coś, choć nie zawsze od razu to zauważamy.
A nie raz działa :). Więc no różnie to mozna jakoś interpretować. Czesto z tym stwierdzeniem sie spotykam i czasami tez nie rozumiem.
Ostatnio zmieniony 13 maja 2022, 19:41 przez Adam880, łącznie zmieniany 1 raz.
Telorudik
Posty: 61
Rejestracja: 31 maja 2022, 18:07
Wyznanie: katolicyzm
Podziękował/a: 40
Podziękowano: 21
Płeć:

Nieprzeczytany post

Bóg nie działa jak czarodziej, ale jak kochający Ojciec. Czasami więc podda nas próbie aby wyszło z tego coś dobrego dla naszych dusz.
Awatar użytkownika
Magnolia
Posty: 6837
Rejestracja: 29 sty 2021, 11:31
Wyznanie: katolicyzm
Podziękował/a: 3193
Podziękowano: 3441
Płeć:

Nieprzeczytany post

Wydaje mi się, że są dobra, które można kupić tylko za cenę cierpienia. Tak jest z macierzyństwem, miłością, świętością. Tak jest z naszą sprawą główną, z naszym zbawieniem.
---
Zbigniew Herbert do Haliny Misiołkowej
mgr teologii,
„Bóg pragnie, aby wszyscy byli zbawieni i doszli do poznania prawdy” (1 Tm 2,4)
Szukająca

Nieprzeczytany post

Jakby wszystko nam przychodziło całkiem bezkosztowo, to byśmy tego nie doceniali. Im większy wysiłek w coś wkładamy, tym bardziej to cenimy. Kiedyś czytałam artykuł, że w jednym schronisku dla zwierzaków wydawano psy za darmo, to właściciele częściej te psy źle traktowali i zwracali do schroniska. A kiedy schronisko wprowadziło drobną opłatę, która nawet nie zwracała kosztów utrzymania i leczenia takiego psa, to i tak wystarczyło, by odsetek zwrotów się zmniejszył, wywiady po przygarnięciu też wychodziły dużo lepsze - bo ludzie robili bardziej przemyślane decyzje o przygarnięciu psa i bardziej szanowali ten wybór.
Awatar użytkownika
Aloes
Posty: 2390
Rejestracja: 27 gru 2021, 14:47
Wyznanie: katolicyzm
Podziękował/a: 185
Podziękowano: 607

Nieprzeczytany post

@Zbyszek tutaj o cierpieniu
Skaza

Nieprzeczytany post

Cierpienie samo w sobie nie pomoże w zbawieniu ogólnie to prawda bo jeśli ktoś ma wywalone na wszystko to nic mu nie pomoże ;) cierpienie jest tylko szansą możliwością by coś zmienić, siebie na lepsze ...
Adam880

Nieprzeczytany post

Oczywiście że nie pomoże. Ale jak tutaj cierpimy to ja liczę bynajmniej,że tam nie będzie cierpienia
Awatar użytkownika
Marek Piotrowski
Posty: 1903
Rejestracja: 30 sty 2021, 22:00
Wyznanie: katolicyzm
Podziękował/a: 293
Podziękowano: 993
Płeć:

Nieprzeczytany post

Aloes pisze: 09 maja 2022, 19:56 Cierpienie jest skutkiem grzechu pierworodnego. Zatem nie może być ono wola Boga w tym sensie że On to zaplanował bo przecież On nie chce naszego upadku.
Zatem cierpienie CHrystusa nie było zbawcze? Też było spowodowane grzechem pierworodnym...

Dodano po 3 minutach 32 sekundach:
Zagubiona pisze: 13 maja 2022, 15:48 Ja tam wszędzie dookoła widzę szczęśliwych niewierzących. A Ty człowieku wierzący musisz się że wszystkim szarpać. Z rodzicami którzy nakazują podjąć pracę tu i tu bo mają tam znajomych i uważają że będzie to dobra i stabilna praca, nie zważając że ty w ogóle tego nie chcesz, porównują do dzieci znajomych że nie mogę zarabiać gozej niż one, nie podzielaja planów chęci zakładania rodziny a nie robienia kariery, ciągle tylko materialne podejście.
Wybacz, ale co to "szarpanie się" z rodzicami ma wspólnego z wiarą?
Więc prosisz, wołasz do Boga o pomoc o uwolnienie od tego, rodzi się w Tobie chec aby innym podwinęła się noga o aby się prześlizgneli na tej swoim materialnym podejściu ale Bóg milczy, rodzice nie zmieniają się ani o milimetr w swoich poglądach a ze strony Boga widzisz tylko milczenie bo właściwy mężczyzna do ożenku też się nie pojawia aby móc realizować zakładanie rodizny, że dzieci znajomych wcale nie mają dzieci ani rodzin więc i ja nie powinnam o tym myśleć a powinnam myśleć wg nich o pracy i pieniądzach aby w życiu do czegoś dojść, więc czujesz się jak w jakimś imadle i coraz bardziej rodzi się w Tobie złość na Boga za to że nie pomaga kiedy powinien gdy się go prosi.
Trochę to nielogiczne: jesteś "nieszczęśliwa" bo Bóg nie spełnia tego, czego chcesz, a niewierzący są szczęśliwi, choć i dla nich tego nie robi?
Więc pewnie spełnisz oczekiwania rodziców bo cóż masz za wybór skoro ten do którego wołasz milczy? Mimo że chcesz pełnić Jego wolę i nie robić kariery i zyc materialnie
Nie bardzo rozumiem. Chcesz żyć "po Bożemu" ale chciałabyś, żeby to Bóg wykonał za Ciebie całą pracę?

Dodano po 12 minutach 18 sekundach:
A tak w ogóle: gdzie Bóg w Biblii obiecuje, że jak uwierzysz, to będzie Ci się lekko żyło już teraz?

"Jeżeli tylko w tym życiu w Chrystusie nadzieję pokładamy, jesteśmy bardziej od wszystkich ludzi godni politowania."/1Kor 15:19/

Nie żyjemy jeszcze w czasach eschatologicznych – przeciwnie, wciąż oczekujemy
„Sądzę bowiem, że cierpień teraźniejszych nie można stawiać na równi z chwałą, która ma się w nas objawić.
Bo stworzenie z upragnieniem oczekuje objawienia się synów Bożych.
Stworzenie bowiem zostało poddane marności - nie z własnej chęci, ale ze względu na Tego, który je poddał - w nadziei, że również i ono zostanie wyzwolone z niewoli zepsucia, by uczestniczyć w wolności i chwale dzieci Bożych.
Wiemy przecież, że całe stworzenie aż dotąd jęczy i wzdycha w bólach rodzenia.
Lecz nie tylko ono, ale i my sami, którzy już posiadamy pierwsze dary Ducha, i my również całą istotą swoją wzdychamy, oczekując przybrania za synów - odkupienia naszego ciała."
/Rz 8:18-23/

Modlitwa bez postawy „bądź wola Twoja” wyraża w istocie postawę „bądź wola moja”.

W sieci natknąłem się na następujące świadectwo o.Placyda Konia OFM:
„Jeśli natomiast chcemy narzucać Bogu swoją wolę, to ta modlitwa może zostać wysłuchana, owszem, jednak nie będzie to modlitwa chrześcijańska, ale pogańska . A owoc modlitwy otrzymany w ten sposób nie niesie z sobą błogosławieństwa. Doświadczyłem tego osobiście, starając się narzucić Bogu swoją wolę. Gdy jeszcze byłem w seminarium bardzo, ale to bardzo zależało mi na tym, żeby w czasie wakacji po pierwszym roku wyjechać do Niemiec na kurs językowy. Modliłem się jakoś tak: „Panie Boże, Ty MUSISZ spełnić moje życzenie!”. I On spełnił moją gorącą prośbę. Ale…
Z perspektywy czasu stwierdzam, że były to dwa najgorsze miesiące w moim życiu. Miałem odczucie, że nie jestem na swoim miejscu, że nie jestem tam, gdzie On wtedy chciał mnie mieć. Nie chodzi o to, że zadecydowało o tym kraj pobytu, bo po święceniach pracowałem w różnych miejscach na terenie Niemiec przez okres siedmiu lat. Był to bardzo dobry czas, z którego mam wiele miłych wspomnień. Tamte dwa miesiące było zupełnie inne.
Tamto doświadczenie sprawiło, że nigdy już nie modlę się w ten sposób. Co więcej, jestem bardzo uczulony na ten aspekt modlitwy i chciałbym przestrzec innych przed tym błędem, który kiedyś sam popełniłem. To Jego wola niech się dzieje!
I jestem przekonany, że troska o to, aby wola Boża wypełniała się w naszym życiu, jest wyrazem wiary, miernikiem posłuszeństwa i drogą do świętości.”


Pismo Święte nie lokuje pomyślności już tu na Ziemi – jest to obietnica eschatologiczna – dotycząca Królestwa Niebieskiego.
„Błogosławieni jesteście, gdy wam urągają i prześladują was i gdy z mego powodu mówią kłamliwie wszystko złe o was. Cieszcie się i radujcie, albowiem wielka jest wasza nagroda w niebie. Tak bowiem prześladowali proroków, którzy byli przed wami.”/Mt 5,11-12/
Nagroda w Niebie!
"Błogosławieni, którzy teraz głodujecie, albowiem będziecie nasyceni. Błogosławieni, którzy teraz płaczecie, albowiem śmiać się będziecie."/Łk 6:21/
„Biada wam, którzy teraz jesteście syci, albowiem głód cierpieć będziecie. Biada wam, którzy się teraz śmiejecie, albowiem smucić się i płakać będziecie."/Łk 6,25/
Święta Katarzyna ze Sieny, patronka Europy ostrzegała:
„Wiedz o tym, że jeśli sługa mój kocha Mnie niedoskonale, szuka nie tyle Mnie, ile pociechy, dla której Mnie kocha."/Dialog o Bożej Opatrzności/

O Niebie czytamy:
„Błogosławieni czystego serca, albowiem oni Boga oglądać będą.”/Mt 5,8/
...to póki co, musimy być przygotowani na znacznie mniej przyjemne zdarzenia:
"Odpowiedział Jezus: Królestwo moje nie jest z tego świata. Gdyby królestwo moje było z tego świata, słudzy moi biliby się, abym nie został wydany Żydom. Teraz zaś królestwo moje nie jest stąd."/J 18,36/
"Ten, kto kocha swoje życie, traci je, a kto nienawidzi swego życia na tym świecie, zachowa je na życie wieczne."/J 12:25/

Co ktoś narzekający, że Bóg nie pomaga mu w jego codziennych kłopotach miałby do zakomunikowania chrześcijanom mordowanym w obecnych czasach na całym świecie przez fanatyków islamskich, hinduistycznych czy bezbożne reżimy? Co powiedziałby ofiarom „wielkiej” rewolucji francuskiej, topionym, dźganym, zarzynanym i duszonym za wierność wierze?
„Przypomnijcie sobie dawniejsze dni, kiedy to po oświeceniu wytrzymaliście wielkie zmaganie, to jest udręki, już to wystawieni publicznie na szyderstwa i prześladowania, już to stawszy się towarzyszami tych, którzy to przeżywali. Albowiem współcierpieliście z uwięzionymi, z radością przyjęliście rabunek waszego mienia, wiedząc, że sami posiadacie majątek lepszy i trwały."/Hbr 10,32-34/
Awatar użytkownika
Magnolia
Posty: 6837
Rejestracja: 29 sty 2021, 11:31
Wyznanie: katolicyzm
Podziękował/a: 3193
Podziękowano: 3441
Płeć:

Nieprzeczytany post

Zbyszek pisze: 18 sie 2022, 8:43 Skoro Bóg istnieje i jest dobry, to jak może dozwolać na zło i cierpienie? (Powyższe pytanie nie jest cytatem mojej rozmówczyni, ale zawiera w sobie sedno szczerych rozterek lub zarzutów wobec Boga wielu ludzi). Być może będzie to dla kogoś pomocne.
----------
Odnosząc się do cierpienia. Uważa pani, że jeżeli pani umysł nie jest w stanie doszukać się zadowalającej odpowiedzi na problem cierpienia, to znaczy że takiej odpowiedzi nie ma. Takie rozumienie jest jednak przejawem wiary, tyleż że nie w Boga stwórcę, ale w swoje zdolności poznawcze. Oczywiście ma pani do tego prawo, ale uznałem za właściwe to zaznaczyć. Ta możliwość jest pani dana wraz z darem wolności, tak jak każdemu innemu człowiekowi, który może wybierać i decydować, jak chce, również to, czy swoje życie buduje z Jezusem czy z dala od Niego.

Rozumiem jednak pani niezgodę i odrzucanie Boga z powodu okrucieństwa życia. Chciałbym, aby pani o tym wiedziała, czytając dalej, co napiszę. Uważam, że cierpienie stanowi raczej dowód na istnienie dobrego Boga, aniżeli odwrotnie. C.S. Lewis, który niegdyś zmagał się dokładnie z tymi rozterkami, które teraz podejmujemy, napisał w jednej ze swoich książek, "Chrześcijaństwo po prostu": "Mój własny argument przeciwko Bogu zasadzał się na tym , że wszechświat wydaje się bardzo okrutny i niesprawiedliwy. Ale skąd wzięła się u mnie idea sprawiedliwości i niesprawiedliwości? ( ... ) Z czym więc porównywałem wszechświat , kiedy uznałem go za niesprawiedliwy? ( ... ) Oczywiście mogłem wyrzec się idei sprawiedliwości, uznając ją za swój prywatny wymysł. Ale wówczas runąłby także mój argument przeciwko Bogu - bo opierał się na stwierdzeniu, że świat jest autentycznie niesprawiedliwy, a nie że akurat nie odpowiada moim gustom.( ... ) Ateizm okazuje się więc zbytnim uproszczeniem".

Pani zarzuty wobec Boga oparte są na poczuciu sprawiedliwości. Wierzy pani, że ludzie nie powinni cierpieć, nie powinni umierać z głodu czy z powodu agresji innych. Jednak ewolucyjny mechanizm doboru naturalnego opiera się na śmierci, zniszczeniu i przemocy silnych wobec słabych - wszystkie te zjawiska są zupełnie naturalne. Zatem na jakiej podstawie, ktoś kto odrzuca Boga, twierdzi, że w świecie naturalnym dzieje się coś straszliwie złego, niesprawiedliwego i nieprawego? Człowiek, który odrzuca Boga, nie ma podstaw, by oburzać się na niesprawiedliwość. Jeśli ktoś jest przekonany, że świat naturalny jest niesprawiedliwy i pełen zła, zakłada realność pewnego ponadnaturalnego standardu (tu mówimy o Bogu) na którym opiera swój osąd.

Czy świat Bogu się nie udał, jak pani twierdzi?
Dlaczego Bóg nie interweniuje, patrząc na cierpienie niewinnych ludzi?


Jeżeli jest pani gotowa czytać dalej, proszę dać mi szansę na odpowiedź. Bóg uczynił Adama i Ewę, którzy zamieszkali w ogrodzie, by panować nad wszystkim, co stworzył. Wszystko było do ich dyspozycji, z każdego drzewa mogli spożywać owoce, z wyjątkiem jednego – z wyjątkiem drzewa poznania dobra i zła. Zna pani ciąg dalszy. Ewa zrywa owoc. Częstuje męża. Na świecie pojawia się grzech. Człowiek musi opuścić rajski ogród Eden.

Tu jest sedno pani zarzutów wobec Boga. Dlaczego Bóg dał człowiekowi możliwość zakosztowania grzechu, który jest właśnie powodem pani zarzutów wobec Niego.

Mogłaby pani zacytować Psalm 139 (wydaje mi się, że zna pani Biblię) gdzie napisane jest, że Bóg zna nasze myśli i zamiary. Zanim powiemy słowo, On zna już całe zdanie. Zatem, stwarzając pierwszych ludzi i nakładając na nich zakaz spożywania owocu z rajskiego drzewa poznania dobra i zła, Bóg wiedział, że człowiek okaże się nieposłuszny, zerwie i zje zakazany owoc. Czy drzewo z zakazanym owocem nie mogło rosnąć poza ogrodem? Nie, gdyż stawiając je w Edenie, Bóg dał człowiekowi możliwość buntu i nieposłuszeństwa względem Niego. Tylko po co? Tu eskaluje się pani zarzut wobec Boga. By to zrozumieć, musimy się zastanowić, czego Bóg pragnie od człowieka.

"Będziesz miłował Pana, Boga twojego, z całego swego serca, z całej duszy swojej, ze wszystkich swych sił. Niech pozostaną w twym sercu te słowa, które ja ci dziś nakazuję" (Księga Powtórzonego Prawa 6:5n).
Czego chce od nas (od pani i ode mnie) Bóg? Odpowiedzią jest: Miłości. Z miłości i dla miłości stworzył bowiem Bóg człowieka. Do miłości natomiast nie można nikogo zmusić. I tu dochodzimy do najważniejszego. Aby zaistniała miłość, musi być wybór. Aby był wybór, musi być wolność. Aby mogła istnieć MIŁOŚĆ musi więc istnieć WOLNOŚĆ. Dlatego Bóg postawił w ogrodzie Eden drzewo poznania dobra i zła, i dał człowiekowi wolność wyboru: „Możesz zerwać ten owoc, okazać nieposłuszeństwo i odejść ode Mnie albo możesz Mi zaufać i zachować miłość do Mnie”. Do miłości nie można jednak nikogo zmusić. Nie możemy wziąć małego dziecka i powiedzieć: „Powiedz, że mnie kochasz, albo dostaniesz klapsa!”. Jeśli nawet usłyszymy wówczas owo wyznanie, nie będzie w nim żadnej miłości tylko lęk. Pani z tej wolności dzisiaj korzysta czyniąc zarzuty wobec Boga.

Aby zaistniała miłość, musi istnieć wolność. Dlatego Bóg dał człowiekowi wolną wolę i możliwość wyboru między posłuszeństwem a nieposłuszeństwem, ufnością a nieufnością. Natomiast dając ludziom wolną wolę, Bóg dał jednocześnie możliwość zaistnieniu zła i niesprawiedliwości. Dając nam wolną wolę, Bóg wiedział, że umożliwi nam zło, przez które będziemy wyrządzać sobie krzywdę i oddalimy się od Niego, ale była to jedyna droga, by umożliwić człowiekowi świadomy wybór miłości i dobra. Mógł stworzyć nie człowieka, lecz podporządkowane Mu automaty. Mógł uczynić człowieka bardziej podobnym do procesora komputera, bez możliwości kierowanie się własną wolą. Patrząc na zwierzęta, wydaje się, że są zadowolone, wiodąc żywot polegający na dążeniu do jednego tylko celu, jakim jest przetrwanie. Nie potrzebują rozmyślać nad sobą czy poszukiwać celów wyższych. My, ludzie, potrzebujemy. Tylko człowiek zna takie pojęcia, jak „chcieć” i „kochać”. Do tego potrzebna jest jednak wolna wola i możliwość wyboru. Bóg wiedział i przewidział, co się stanie, gdy człowiek użyje swojej wolnej woli w zły sposób. Ewa zerwała owoc, zjadła. Podała go też Adamowi. Człowiek poznał dobro i zło. Kain zabił Abla. Człowiek zaczął się deprawować i wciąż obserwujemy skutki tego procesu. Ale to jedyny sposób, by miłość i dobro mogły w ogóle istnieć.

Właśnie w tym miejscu pani nie zgadza się z Bogiem. Nie zgadza się z taką decyzją. W kontekście tej niezgody, poproszę zastanowić się nad tym, co napisałem. W kwestii niezgody z Bogiem tkwi jeszcze jedna zasadnicza trudność. Bowiem to Bóg jest źródłem, z którego pochodzi cała pani zdolność myślenia. Pozwolę sobie napisać coś, co może być dla pani prawdopodobnie konfrontujące, oburzające i odrzucające. Pani nie może mieć racji, a Bóg nie może być w błędzie, tak samo, jak niemowlę nie może pouczać swoich rodziców. Przepraszam... może to w jakimś sensie czynić, ale to nie oznacza, że ma słuszność.

Adresatem pytania „Dlaczego jest zło na świecie?” nie powinien zatem być Bóg, lecz człowiek! Człowiek, który odrzuca wyciągniętą do niego przez Boga rękę. A przecież Bóg mówi w prostych słowach: "Zbliżcie się do Mnie, a ja zbliżę się do was" (List Jakuba 4,8; Nowy Testament). My, jako ludzkość, jednak nie jesteśmy zainteresowani Jego osobą, Jego życiowymi wskazówkami. Żyjemy według własnej woli, z dala od realnej społeczności z Bogiem, lub zamieniając Boga nieraz na fanatyczną czy przeciwnie, powszechnie rozumianą religijność wyrażoną w chodzeniu od czasu do czasu do kościoła, nazywając to chrześcijaństwem.

To, że Bóg nie reaguje na zło, nie oznacza, że go nie dostrzega i nie osądza. Jego zamiarem nie jest jednak automatyczne i mechaniczne usunięcie zła ze świata, bo musiałby wówczas pozbawić człowieka wolnej woli, przemienić go w marionetkę, odebrać mu rozum i serce. Bóg dał człowiekowi wspaniałą możliwość dokonywania własnego wyboru i dobrowolnego zjednoczenia z Nim samym. Wolni, obdarzeni wolną wolą ludzie mogą pójść zarówno dobrą, jak i złą drogą, mają wybór, czy żyć z Bogiem, czy bez Niego.

Wywołuje u pani oburzenie powściągliwość, jaką Bóg okazuje wobec przemocy, agresji i torroru na przestrzeni wieków. Także dzisiejsza Boża powściągliwość wywołuje u pani sprzeciw. Jednak nic – absolutnie nic – nie dorównuje powściągliwości, jaką Bóg okazał w dniu, kiedy krzyżowano Jego umiłowanego Syna. Bóg milczał, gdy Jezus Chrystus dobrowolnie cierpiał za nasze grzechy (również pani grzechy, których pani nie uznaje, że są. Wg Bożego standardu sprawiedliwości natomiast wszyscy zgrzeszyli). Kiedy był wyśmiewany, smagany biczem, opluwany i ostatecznie przybity gwoźdźmi do krzyża. Cierpiał z miłości, by przez swoją śmierć pokonać zło. Dźwigał na swoich ramionach całe zło tego świata. By oczyścić nas z grzechu, wziął na siebie również pani grzechy. Poniósł je na krzyż. To było prawdziwe niezawinione cierpienie!

W śmierci Jezusa na krzyżu Bóg cierpiał w miłości, utożsamiając się z każdą ofiarą grzechu. Dlaczego to zrobił? Ponieważ Jezus przyszedł na ziemię aby uratować ten świat i w nim nas. Zapłacił swoją śmiercią za nasze grzechy, aby pewnego dnia unicestwić zło i cierpienie, nie unicestwiając nas.

Kończąc. Jestem gotów razem z panią zadać pytanie: "Dlaczego Bóg dozwala na zło i cierpienie?". Pani niech razem ze mną spojrzy na krzyż Jezusa. Razem nie poznamy odpowiedzi na to pytanie, ale razem również będziemy wiedzieli, jak z pewnością ona nie brzmi. Będziemy wiedzieli, że odpowiedzią nie jest obojętność Boga czy też Jego niemoc. Będziemy wiedzieli, że Bóg traktuje nasz ból i cierpienie tak poważne, że był gotów wziąć je na siebie.

Ja pójdę o krok dalej i tu, w tym momencie (mam nadzieję, że na krótką chwilę) się rozejdziemy. Ja czekam na powrót Jezusa i początek Jego Królestwa, w którym nie będzie już bólu i cierpienia, smutku i płaczu, wojen i śmierci i przyjdzie ostateczne zrozumienie czego dzisiaj nie rozumiemy.

Z wyrazami szacunku.
Radek Siewniak
(Argumentacja z pierwszych 3 akapitów pochodzi z myśli T. Kellera).[/list]

Tyle cudzych myśli; jeśli macie jakieś swoje jeszcze, to nie krępujcie się... :ymhug:
mgr teologii,
„Bóg pragnie, aby wszyscy byli zbawieni i doszli do poznania prawdy” (1 Tm 2,4)
Awatar użytkownika
Zbyszek
Posty: 801
Rejestracja: 07 cze 2022, 12:25
Wyznanie: inne wyznanie
Podziękował/a: 194
Podziękowano: 108
Płeć:

Nieprzeczytany post

@Magnolia - dzięki za skorzystanie z tego, co w innym temacie zamieściłem; tu: viewtopic.php?f=3&t=806&p=15158#p15158
tylko dla ścisłości to warto zaznaczyć, że to nie ja napisałem; ja tylko skopiowałem z Facebooka.
Dążcie do pokoju ze wszystkimi i do uświęcenia, bez którego nikt nie zobaczy Pana. Hbr 12,14
🔸
Mówi Ten, który świadczy o tym: Tak, przyjdę wkrótce. Amen, przyjdź, Panie Jezu! Ap 22,20
Awatar użytkownika
Magnolia
Posty: 6837
Rejestracja: 29 sty 2021, 11:31
Wyznanie: katolicyzm
Podziękował/a: 3193
Podziękowano: 3441
Płeć:

Nieprzeczytany post

W każdym ludzkim życiu istnieją trudności, od których chętnie byśmy się uwolnili.
Przychodzą również załamania różnego rodzaju.
Nazywamy je "krzyżami", a wiemy z Pisma Świętego, że tylko niosąc krzyż stajemy się uczniem.

Co może być tym krzyżem?
Gdy przygniata nas ciężar – czy to ciężar znoszony stale, bo jesteśmy zranieni na skutek naszej przeszłości, czy też ciężar jaki nakładają na nas warunki życia. Przychodzi przygnębienie: „Gdyby tylko udało się to, co sobie zaplanowałem”. Przychodzą upadki: "Postąpiłem jak głupiec". Przychodzi poczucie niższości: "Inni znacznie lepiej to robią". Nieporozumienia: "Nie zamierzałem cię zmartwić". Niedocenianie: "Nikt nie wie, przez jakie utrapienia przeszedłem". Lub po prostu czujemy skutki przepracowania czy zmęczenia.
Przychodzą próby wynikające ze stosunków ludzkich, ale także próby wiary. Czasami zaś Bóg wydaje się bardzo odległy, co może stanowić wielki ciężar. A nie ma większego cierpienia niż poczucie, że jest się opuszczonym przez Boga, poczucie, że za tym wszystkim nic się nie kryje.
Doświadczenie podpowiada, że krzyżem staje się także to, co najbardziej kochasz.
Jednak powinniśmy iść dalej i rozpoznawać "złote chwile". Ilekroć niedomagam, tylekroć jestem mocny – przypomina św. Paweł.
Możemy dojść do tego, że zdajemy sobie sprawę, że Bóg pozwala nam przeżyć ze swym Synem coś z tego, co Chrystus wycierpiał w Getsemani czy nawet w opuszczeniu na krzyżu.
***
Wzdrygamy się wobec krzyża, to naturalne, niemal tak należy. Apostołów również ogarnia lęk.
Rozsądek podpowiada, że powinniśmy przeciwdziałać, aby uwolnić się od tych wszystkich rzeczy, które nazywamy „krzyżem”, czy to problemów osobistych, czy też codziennych trudności. Ale trzeba sobie przypominać, że nawet jeśli zrobimy wszystko co w naszej mocy lub zaczniemy zaklinać rzeczywistość słowami, to krzyż jest i zawsze będzie w naszym życiu. Czy znacie jakąkolwiek osobę, która by w żaden sposób nie cierpiała? Nie doświadczała skutków grzechu? Nigdy nie spotkałem takiej osoby.
Krzyża się nigdy nie szuka, on sam przychodzi, najczęściej nieproszony. Jednak już od nas zależy w jaki sposób go przeżyjemy.
Krzyż bez Jezusa to droga łotra z lewej strony – złorzeczenie i przeklinanie swojego życia. Ale jest też droga łotra z prawej strony, który w swojej beznadziejnej sytuacji odnalazł ratunek w Jezusie. Wówczas jego krzyż rozbłysnął, okazując się największym błogosławieństwem jakie go w życiu spotkało.
Benedyktyński mnich Basil Hume, przez którego Bóg od kilku miesięcy udziela mi swojego światła, dodaje:
- Gdy przygniata nas ciężar – czy to ciężar znoszony stale, bo jesteśmy "zranieni" na skutek naszej przeszłości, czy też ciężar, jaki nakładają na nas warunki życia – musimy przyjąć go na modlitwie, niekoniecznie przy użyciu słów, lecz głęboko w swym wnętrzu wobec Chrystusa. Życzeniem naszym ma być udział we wszystkim, czego chce dla nas Chrystus. Mamy się nie bać niczego, być oderwani, na ile potrafimy i niczego nie pragnąć bardziej niż miłości Chrystusa. I jedynie w szczerej, osobistej modlitwie możemy się tego nauczyć.
Ten ciężar niesiony jako krzyż może naprawdę stać się światłem. Wielu jednak nie czerpie z tego pociechy i pozostają przygnieceni.
***
Co daje siłę kiedy przychodzi próba krzyża? Co nadaje sens naszemu trudowi? To doświadczenie, że jestem kimś ukochanym przez Boga. Kiedy przestaję to widzieć gubi się sens wszystkiego.
I wreszcie najważniejsze. Nic cię nie przeprowadzi przez mroki tego świata, jak właśnie zaufanie, że Bóg jest z Tobą, a jeśli nawet z tajemniczych i niezrozumiałych dla nas powodów dopuszcza zło, to tylko dlatego, bo jest w stanie wyprowadzić z tego jeszcze większe dobro.
To jest fundament naszej wiary - ten krzyż nie zabija, ale prowadzi do zbawienia.
Błogosławiony jest ten, który to odkrył.
---
Korzystałem z książki „W poszukiwaniu Boga” Basila Hume OSB
Krzysztof Pałys OP
mgr teologii,
„Bóg pragnie, aby wszyscy byli zbawieni i doszli do poznania prawdy” (1 Tm 2,4)
Awatar użytkownika
Magnolia
Posty: 6837
Rejestracja: 29 sty 2021, 11:31
Wyznanie: katolicyzm
Podziękował/a: 3193
Podziękowano: 3441
Płeć:

Nieprzeczytany post

Chrześcijanina najbardziej interesują jednak biblijne odpowiedzi na pytanie, jak szukać sensu w naszym cierpieniu. Ostateczną odpowiedź na to pytanie znajdziemy oczywiście na Kalwarii. Nie zapominajmy, że na Kalwarii umierał nie tylko Chrystus. Trzy krzyże stały na Kalwarii i trzej różni ludzie na nich cierpieli. Cierpienie człowieka z lewej strony zachowało pierwotny wymiar niszczącej i przeklętej zapłaty grzechu; grzech jest bezsensowny, więc i jego owoc jest bezsensowny. Człowiek z prawej strony też zasłużył sobie na karę, ale mocą Chrystusa jego cierpienie stało się drogą powrotu do człowieczeństwa. Dlatego człowiek ten usłyszał słowa: „jeszcze dziś będziesz ze mną w raju!”. I wreszcie Chrystus: cierpiał za cudze grzechy, za nasze grzechy, a w swoim cierpieniu nie tylko nie dał się oderwać od Ojca, lecz nas wszystkich do Niego przybliżył.

Oto trzy krzyże: krzyż przekleństwa, krzyż pokuty oraz krzyż zbawczy. Są to trzy sposoby przeżywania cierpienia. Jesteśmy grzesznikami, dlatego nikt z nas nie jest godzien cierpieć wyłącznie na krzyżu Chrystusa. Zapewne nasze cierpienia dokonują się na wszystkich trzech krzyżach jednocześnie. Chodzi jednak o to, żeby możliwie jak najwięcej przeżywać je na krzyżu Chrystusa oraz dobrego łotra, a jak najmniej cierpieć bezsensownie, na tym krzyżu z lewej strony.

Szerszy artykuł Autorstwa O. Jacka Salija: Pytanie o sens cierpienia
https://opoka.org.pl/biblioteka/T/TD/ro ... sens-cierp
mgr teologii,
„Bóg pragnie, aby wszyscy byli zbawieni i doszli do poznania prawdy” (1 Tm 2,4)
Awatar użytkownika
esperanza
Posty: 1394
Rejestracja: 10 lut 2021, 19:45
Wyznanie: katolicyzm
Podziękował/a: 1211
Podziękowano: 1019
Płeć:

Nieprzeczytany post

Polecam tą konferencję w temacie:

"Wystarczy ci mojej łaski. Moc, bowiem w słabości się doskonali”. (2Kor 12, 9).
Awatar użytkownika
Magnolia
Posty: 6837
Rejestracja: 29 sty 2021, 11:31
Wyznanie: katolicyzm
Podziękował/a: 3193
Podziękowano: 3441
Płeć:

Nieprzeczytany post

Piękne refleksje o cierpieniu

mgr teologii,
„Bóg pragnie, aby wszyscy byli zbawieni i doszli do poznania prawdy” (1 Tm 2,4)
Awatar użytkownika
esperanza
Posty: 1394
Rejestracja: 10 lut 2021, 19:45
Wyznanie: katolicyzm
Podziękował/a: 1211
Podziękowano: 1019
Płeć:

Nieprzeczytany post

Ciekawa rozmowa, od strony filozoficznej, poszerza horyzonty :)

"Wystarczy ci mojej łaski. Moc, bowiem w słabości się doskonali”. (2Kor 12, 9).
Piotr55
Posty: 655
Rejestracja: 28 sty 2023, 15:31
Wyznanie: agnostycyzm
Podziękował/a: 54
Podziękowano: 48
Płeć:

Nieprzeczytany post

Pytanie jest inne. Czy Bóg mógł skonstruować biologię bez umierania? W swej wszechmocy oczywiście mógł . Ale wówczas nie byłoby rozmnażania. A zatem i ewolucji. Bylibyśmy wszyscy wiecznymi amebami? Zatem mógł, ale nie chciał?
Awatar użytkownika
Magnolia
Posty: 6837
Rejestracja: 29 sty 2021, 11:31
Wyznanie: katolicyzm
Podziękował/a: 3193
Podziękowano: 3441
Płeć:

Nieprzeczytany post

Rdz 2, 2 Niewiasta odpowiedziała wężowi: «Owoce z drzew tego ogrodu jeść możemy, 3 tylko o owocach z drzewa, które jest w środku ogrodu, Bóg powiedział: Nie wolno wam jeść z niego, a nawet go dotykać, abyście nie pomarli».
dalej:
19 W pocie więc oblicza twego będziesz musiał zdobywać pożywienie, póki nie wrócisz do ziemi,
z której zostałeś wzięty; bo prochem jesteś i w proch się obrócisz!»

Przypis do wersetu 19: Człowiek z natury był śmiertelny (Rdz 2,7). Stał się nieśmiertelnym tylko dzięki umieszczeniu go w raju, gdzie rosło "drzewo życia".

Może poczytałbyś Pismo św. aby snuć te swoje rozważania na prawdzie? może lepiej byś na tym wyszedł...
mgr teologii,
„Bóg pragnie, aby wszyscy byli zbawieni i doszli do poznania prawdy” (1 Tm 2,4)
ODPOWIEDZ