Pozostałe

Nabożeństwo do Miłosierdzia Bożego

Istotą nabożeństwa do Miłosierdzia Bożego jest ufność i miłosierdzie

UFNOŚĆ—określa naszą postawę wobec Boga;
obejmuje nie tylko cnotę nadziei lecz także, cnotę żywej wiary, pokory, wytrwałości i żalu za popełnione winy.
Jest to postawa bezgranicznej ufności w miłosierdzie miłości i wszechmocy Ojca niebieskiego.

Ufność stanowi postawę nabożeństwa do Miłosierdzia Bożego, bez niej to nabożeństwo nie istnieje —
bo pierwszym i zasadniczym wyrazem czci Miłosierdzia Bożego jest właśnie akt ufności.
Już sama postawa ufności, bez praktyki innych form kultu, zapewnia ufającemu łaski niezgłębionego Bożego miłosierdzia.
„Niepojętych łask pragnę udzielić duszom, które ufają Mojemu miłosierdziu” (687)
„Niech się zbliżą do tego morza miłosierdzia z wielką ufnością: grzesznicy dostąpią usprawiedliwienia,
a sprawiedliwi w dobrym utwierdzenia. Kto pokładał ufność w miłosierdziu Moim,
napełnię duszę jego w godzinę śmierci swym Bożym pokojem ” (1520)
Ufność jest nie tylko samą istotą, duszą tego nabożeństwa, ale i warunkiem czerpania łask.
Mówił bowiem Pan Jezus: „Łaski z Mojego miłosierdzia czerpie się jednym naczyniem,
a nim jest—ufność. Im dusza więcej zaufa, tym więcej otrzyma” (1578)
„Dusza, która zaufa Mojemu miłosierdziu jest najszczęśliwsza, bo ja sam mam o nią staranie” (1273).
Wszystkie postacie nabożeństwa do miłosierdzia Bożego mają więc wartość w miarę, jak są wyrazem ufności.

MIŁOSIERDZIE — określa naszą postawę w stosunku do każdego człowieka. Pan Jezus powiedział do s. Faustyny: Żądam (…) uczynków miłosierdzia, które mają wypływać z miłości ku Mnie.
Miłosierdzie masz okazywać zawsze i wszędzie, nie możesz się od tego usunąć ani wymówić, ani uniewinnić.
Podaję ci trzy sposoby czynienia miłosierdzia bliźnim: pierwszy — czyn; drugi—słowo; trzeci — modlitwa.
W tych trzech stopniach zawiera się pełnia miłosierdzia i jest niezbitym dowodem miłości ku mnie.
W ten sposób dusza wysławia i oddaje cześć Miłosierdziu Mojemu” (742)

Postawa czynnej miłości bliźniego jest również warunkiem otrzymania łask.
„Jeżeli dusza nie czyni miłosierdzia w jakikolwiek sposób, nie dostąpi miłosierdzia Mojego w dzień sądu” (1317)

Pan Jezus pragnie, aby Jego czciciele w ciągu dnia wykonali chociaż jeden uczynek miłosierdzia.
Pan Jezus tak mówił do s. Faustyny: „Wiedz, córko Moja, że Serce Moje jest miłosierdziem samym.
Z tego morza miłosierdzia rozlewają się łaski na świat cały (…) Pragnę, aby serce twoje (było) siedliskiem miłosierdzia Mojego. Pragnę, aby to miłosierdzie rozlało się na świat cały przez serce twoje.
Ktokolwiek się zbliży do ciebie, niech nie odejdzie bez tej ufności w miłosierdzie Moje,
której tak bardzo pragnę dla dusz” (1777).

Udostępnij