Siedem Sakramentów Świętych
Pan Jezus zostawił nam w Kościele święte znaki, przez które otrzymujemy laskę, tj. życie Boże w nas. Łaska jest konieczna, abyśmy po tym życiu mieli wieczne życie z Bogiem, czyli zbawienie.
- Chrzest
- Bierzmowanie
- Eucharystia
- Pokuta
- Namaszczenie chorych
- Kapłaństwo
- Małżeństwo
- Chrzest. Pierwszy i najważniejszy sakrament inicjacji chrześcijańskiej. Gładzi grzech pierworodny i wszystkie grzechy osobiste. Przez polanie wodą i wypowiedzenie formuły „Ja ciebie chrzczę w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego” człowiek staje się dzieckiem Bożym i członkiem Kościoła. Otrzymuje łaskę uświęcającą i cnoty teologalne: wiarę, nadzieję i miłość. Chrzest zostawia w duszy niezatarte znamię i można go przyjąć tylko raz w życiu.
- Bierzmowanie. Sakrament dojrzałości chrześcijańskiej, w którym Duch Święty umacnia ochrzczonego do mężnego wyznawania wiary i życia według jej zasad. Szafarzem zwyczajnym jest biskup, który namaszcza czoło krzyżmem świętym. Kandydat otrzymuje siedem darów Ducha Świętego: mądrości, rozumu, rady, męstwa, umiejętności, pobożności i bojaźni Bożej. Wybiera też świadka bierzmowania i przyjmuje nowe imię.
- Eucharystia. Najświętszy sakrament, źródło i szczyt życia chrześcijańskiego. Pod postaciami chleba i wina obecny jest prawdziwie, rzeczywiście i substancjalnie Chrystus ze swoim Ciałem, Krwią, Duszą i Bóstwem. Ustanowiona podczas Ostatniej Wieczerzy, jest pamiątką Męki, Śmierci i Zmartwychwstania Jezusa. Sprawowana podczas Mszy świętej, karmi duszę, jednoczy z Chrystusem i Kościołem, odpuszcza grzechy powszednie i chroni przed ciężkimi.
- Pokuta. Sakrament pojednania grzesznika z Bogiem i Kościołem. Wymaga od penitenta żalu za grzechy, mocnego postanowienia poprawy, szczerego wyznania grzechów przed kapłanem i zadośćuczynienia. Kapłan w imieniu Chrystusa odpuszcza grzechy przez formułę rozgrzeszenia. Spowiedź leczy duszę, przywraca łaskę uświęcającą utraconą przez grzech ciężki i pomaga w rozwoju duchowym.
- Namaszczenie chorych. Sakrament umocnienia w chorobie i starości. Kapłan namaszcza olejem chorych czoło i dłonie, modląc się o zdrowie duszy i ciała. Przynosi ulgę w cierpieniu, odpuszcza grzechy, a czasem przywraca zdrowie. Może być udzielany wielokrotnie, gdy choroba się pogłębia lub pojawia nowa poważna dolegliwość. Często łączy się z Wiatykiem – ostatnią Komunią świętą.
- Kapłaństwo. Sakrament święceń udzielany przez biskupa w trzech stopniach: diakonatu, prezbiteratu i episkopatu. Wybrani mężczyźni otrzymują władzę sprawowania sakramentów i głoszenia Słowa Bożego. Kapłan działa in persona Christi (w osobie Chrystusa), szczególnie podczas sprawowania Eucharystii i odpuszczania grzechów. Święcenia wyciskają niezatarte znamię na duszy.
- Małżeństwo. Sakramentalny związek ochrzczonego mężczyzny i kobiety, którzy ślubują sobie miłość, wierność i uczciwość małżeńską aż do śmierci. Małżonkowie sami udzielają sobie tego sakramentu wobec kapłana i świadków. Łaska sakramentalna pomaga im wzrastać w miłości, wychowywać dzieci i dążyć wspólnie do świętości. Małżeństwo jest nierozerwalne i nie może być powtórzone za życia współmałżonka.
