Witam wszystkich

[asia1257]

Witam wszystkich wierzących i poszukujących Boga.
Ja jestem osobą poszukującą. Kiedyś nawet należałam do Oazy.
Jednak nie spotkałam tam Boga.
W czasie kiedy pytałam Go o radę nie usłyszałam nic. Czekałam długo na jakąś odpowiedź. Było to podczas Adoracji Najświętszego Sakramentu.
Poza tym mam wrażenie, że nie potrafię brać z relacji z drugim człowiekiem. Mogę się spalać a nic nie otrzymuję w zamian.
Co jest ze mną nie tak.
Zaczęłam chodzić na terapię bo się już naprawdę przestraszyłam.
Myślę o zmianie pracy. Wcześniej modliłam się o pracę ale niestety nie jest ona dla mnie. Psychicznie mnie wykańcza. Stres, moja prokrastynacja mnie rozwalają.
Myślę o zmianie całkowite miejsca zamieszkania ale nie wiem czy to dobry czas. Pan Bóg mówił, że trzeba używać rozumu więc używam. Boję się pytać Go o cokolwiek bo obawiam się, że znowu mi nie odpowie. Wiem, że trzeba być odpowiedzialnym za swoje postępowanie ale kurde chcę spotkać żywego Boga i kierować się Jego słowem w swoim życiu.
Mam jednak takie myśli, że ludzie wierzący to osoby, które nie umieją być odpowiedzialne albo nie chcą być odpowiedzialne i zwalają na Boga podejmowanie decyzji w ich życiu.
Mam nadzieję, że ktoś mi wyjaśni, wytłumaczy jak powinno być i da jaką wskazówkę co robić w takim przypadku.
Pozdrawiam Asia

[daniel]

Witaj w duchu i miłości
Fajnie, że jesteś.

Z mojego doświadczenia wynika, że Bóg na modlitwie często mówi do nas ciszą, w życiu natomiast najczęściej przez drugiego człowieka , proste wydarzenia czy przyrodę.

Z relacjami chyba wszyscy mamy problem, wewnętrznie także nikt nie jest idealny, terapia dobra sprawa, a co do wiary to, w moim przypadku, odpowiedzialność i dojrzałość buduje się chyba wraz z wiarą.

Wybacz, że tak króciutko, ale umówiłem się na zabawę z córką i muszę wiać.
Do przeczytania.

[Tomi]

Witaj.
Może po prostu, najlepiej zacząć od przyjęcia do wiadomości, że nic nie dzieje się przez przypadek. Z doświadczenia wiem, że na początek z trudem przychodzi przyjęcie odpowiedzi, lecz z czasem łatwiej, przez wytrwałość.

[Magnolia]

Witaj Asiu
Moje spotkanie żywego Boga miało miejsce po 40 tce, więc trochę to trwało
Jednak potem gdy spojrzałam wstecz to miałam przekonanie że Bóg był ze mną cały czas. W każdej chwili, w każdym wydarzeniu. Tylko ja miałam bielmo na oczach i tego nie widziałam.
Mówisz że zadajesz pytanie i czekasz na odpowiedź. Ale Bóg mówi poprzez Słowo Boże, poprzez dobro którego doświadczasz od innych.
Zaczęłabym od czytania codziennie Słowa Bożego. U nas są czytania z dnia.
Albo czytaj Ewangelię lub psalmy. Pomódl się do Ducha św. Aby cię dotknął swoim światłem i czytaj. A gdy porusza cię Słowa to właśnie jest Boża odpowiedź.
Więcej o modlitwie np tu: https://langustanapalmie.pl/products/ja ... 9639742796

Tyle na zachętę i dobry początek. Mamy wiele bardzo cennych wątków o wierze i modlitwie. Poczytaj
Ale jednak nic nie zastąpi dobrych rekolekcji gdzie można nauczyć się praktyki dobrej modlitwy. Warto pojechać choćby na jakiś weekend
Pozdrawiam

[Albertus]

Witam wszystkich wierzących i poszukujących Boga.
Ja jestem osobą poszukującą. Kiedyś nawet należałam do Oazy.
Jednak nie spotkałam tam Boga.
W czasie kiedy pytałam Go o radę nie usłyszałam nic. Czekałam długo na jakąś odpowiedź. Było to podczas Adoracji Najświętszego Sakramentu.
Poza tym mam wrażenie, że nie potrafię brać z relacji z drugim człowiekiem. Mogę się spalać a nic nie otrzymuję w zamian.
Co jest ze mną nie tak.
Zaczęłam chodzić na terapię bo się już naprawdę przestraszyłam.
Myślę o zmianie pracy. Wcześniej modliłam się o pracę ale niestety nie jest ona dla mnie. Psychicznie mnie wykańcza. Stres, moja prokrastynacja mnie rozwalają.
Myślę o zmianie całkowite miejsca zamieszkania ale nie wiem czy to dobry czas. Pan Bóg mówił, że trzeba używać rozumu więc używam. Boję się pytać Go o cokolwiek bo obawiam się, że znowu mi nie odpowie. Wiem, że trzeba być odpowiedzialnym za swoje postępowanie ale kurde chcę spotkać żywego Boga i kierować się Jego słowem w swoim życiu.
Mam jednak takie myśli, że ludzie wierzący to osoby, które nie umieją być odpowiedzialne albo nie chcą być odpowiedzialne i zwalają na Boga podejmowanie decyzji w ich życiu.
Mam nadzieję, że ktoś mi wyjaśni, wytłumaczy jak powinno być i da jaką wskazówkę co robić w takim przypadku.
Pozdrawiam Asia

Witaj!

Ale czego ty tak konkretnie oczekiwałaś od Boga? Że w jaki sposób ci odpowie?

On odpowiada tak jak uzna za dobre i odpowiednie i wtedy gdy uzna że to już czas na odpowiedź.

I czy nie masz wygórowanych oczekiwań wobec ludzi w relacjach z nimi?

Czy piszesz o relacjach w ogóle czy o relacji miłości z mężczyzną?

Ludzie są jacy są. Czego tak konkretnie byś od nich oczekiwała w relacjach?

No i czy nie jesteś zbyt wymagająca wobec samej siebie?

Jesteśmy tacy jacy jesteśmy - czyli słabi grzeszni. W relacjach warto być wyrozumiałym dla innych i dla samego siebie. Niemożliwe aby nikt nie popełniał błędów ale zawsze można wybaczać te błędy sobie i innym. A jak my innym odpuścimy to i Bóg nam odpuści.

A na drodze wiary to trzeba być wytrwałym i nie rezygnować szczególnie wtedy jak nie ma natchnienia i jak emocje są negatywne.

To co piszę to wygląda jak banały o których każdy wie ale taka po prostu jest prawda i warto się tym kierować.