Dlaczego będzie nas sądził Jezus ?

[Magnolia]

Suma teologiczna św Tomasza z Akwinu - streszczenie
https://www.it.dominikanie.pl/tomasz-z- ... -teologii/
Rozdział 241
Chrystus będzie sądził ze względu na naturę ludzką

Przez mękę i śmierć Chrystusa, przez chwałę zmartwychwstania i wniebowstąpienia, zostaliśmy uwolnieni od grzechu i śmierci oraz otrzymaliśmy sprawiedliwość i chwałę nieśmiertelności – pierwszą w rzeczywistości, drugą w nadziei.
Otóż to wszystko – mianowicie męka, śmierć, zmartwychwstanie i wniebowstąpienie – dokonało się w Chrystusie ze względu na naturę ludzką. Zatem konsekwentnie trzeba powiedzieć, że Chrystus dzięki temu, co przecierpiał i uczynił w ludzkiej naturze, prowadzi nas do dóbr duchowych i wiecznych, wybawiając od zła zarówno duchowego, jak cielesnego. Otóż wypada, aby ten kto nabył jakieś dobra, rozdawał je tym, dla których je nabył. Rozdawanie zaś dóbr pomiędzy wielu ludzi wymaga sądu, aby każdy otrzymał stosownie do swego stopnia. Słusznie więc Bóg ustanowił Chrystusa w Jego naturze ludzkiej, w której wypełnił tajemnicę ludzkiego zbawienia,
Sędzią ludzi, których zbawił; stąd czytamy w Ewangelii Jana: „Dał Mu”, mianowicie Ojciec Synowi, „władzę wykonywania sądu, ponieważ jest Synem Człowieczym” (J 5, 27)
Chociaż można wskazać inny jeszcze powód. Jest bowiem stosowne, aby podsądni widzieli sędziego.
Otóż oglądanie – w Jego własnej naturze – Boga, do którego należy władza sądzenia, jest nagrodą, jaką się na tym sądzie otrzymuje. Trzeba więc, aby Bóg Sędzia był oglądany przez podsądnych, zarówno dobrych, jak złych, nie we własnej naturze, ale w naturze przyjętej od ludzi. Gdyby bowiem źli zobaczyli Boga w naturze Boskiej, już otrzymaliby nagrodę, której stali się niegodni. Ponadto jest to słuszna nagroda wywyższenia za Chrystusowe upokorzenie: On tak bardzo zechciał się uniżyć, że był niesprawiedliwie sądzony przed sędzią człowiekiem. Żeby wyrazić to uniżenie, zaznaczamy w Wyznaniu wiary, że został umęczony pod Ponckim Piłatem. Zatem należała Mu się ta wywyższająca nagroda, aby w swojej ludzkiej naturze został ustanowiony przez Boga Sędzią wszystkich ludzi, żywych i umarłych; jak czytamy u Hioba: „Sprawa twoja została osądzona, jakbyś był bezbożnikiem: otrzymasz sąd i prowadzenie sprawy” (Hi 36, 17)

Ponieważ zaś władza sądownicza, podobnie jak chwała zmartwychwstania, składa się na wywyższenie Chrystusa, Chrystus ukaże się na Sądzie nie w swoim upokorzeniu, które się wiąże z zasługą, ale w postaci chwalebnej, co wiąże się z nagrodą. Toteż czytamy w Ewangelii, że „zobaczą Syna Człowieczego, przychodzącego w obłokach, z mocą wielką i majestatem”(Łk 21, 27). Oglądanie zaś Jego jasności będzie radością dla wybranych, którzy Go umiłowali; obiecano to im u Izajasza: „Zobaczą króla w całej Jego ozdobie” (Iz 33, 17). Niegodziwców zaś widok Sędziego przyprawi o zawstydzenie i płacz, gdyż Jego chwała i potęga sprowadzi na nich, bojących się potępienia, smutek i strach: „Niech zobaczą i niech się zawstydzą przywódcy ludu, a ogień niech pożre wrogów Twoich” (Iz 26, 11). A chociaż objawi się w postaci chwalebnej, ukażą się na Nim znaki męki – nie jako brak, ale w ozdobie i chwale – aby wybrani, widząc je, radowali się, wdzięczni za wybawienie przez mękę Chrystusa, a grzesznicy zasmucili się, że wzgardzili tak wielkim dobrodziejstwem. Toteż czytamy w Apokalipsie: „Zobaczą, kogo przebodli, i zapłaczą nad Nim wszystkie pokolenia ziemi"Ap 1, 7