Codzienny rachunek sumienia wg metody św Ignacego z Loyoli
MODLITWY WIECZORNE
CODZIENNY RACHUNEK SUMIENIA (PODSUMOWANIE DNIA)
[według metody św. Ignacego Loyoli]
1. Modlitwa do Ducha Świętego o światło [propozycja przykł. modlitwy]
Duchu Święty Boże, który jesteś światłością mojego sumienia i twórcą życia duchowego we mnie. Daj mi Twą łaskę, bym poznał wnętrze mojej duszy, intencje myśli, czynów i słów. Pozwól mi wniknąć w tajniki mojego serca, zauważyć jego najgłębsze poruszenia. Oczyść mnie – jak mówi psalmista – od grzechów przede mną ukrytych (Ps 19,13). Daj, by ten czas podsumowania dnia był owocnym duchowo czasem modlitwy i kolejnym krokiem ku świętości, której tak bardzo pragnę. Naucz mnie dziękować za to, co było łaską i przepraszać za to, co było słabością. Ucz mnie patrzeć na rzeczywistość codzienną oczyma wiary i według najwyższego wzoru, który dał mi Jezus Chrystus i Jego Niepokalana Matka. Duchu Święty, niech ta wieczorna modlitwa będzie dla mnie narzędziem duchowego postępu, źródłem prawdziwej radości, pokoju serca i wolności, którą Ty jedynie możesz dać.
2. Stanięcie w obecności Jezusa Chrystusa [rachunek sumienia jest osobistym spotkaniem z Panem]
Uświadamiam sobie, że Jezus Chrystus jest ze mną oraz
a) jest moim najwyższym Wzorem życia [świętość = naśladowanie Chrystusa; W=w];
b) jest kochającym mnie Lekarzem mojej duszy, który pragnie uzdrowić moją duszę z moich zranień i grzechów;
c) będzie moim Sędzią na sądzie szczegółowym i ostatecznym [Niech ten rachunek
przygotuje mnie na sąd Boży, kiedy Jezus powie: „Zdaj liczbę z włodarstwa twego” (Łk 16,2)].
3. RACHUNEK SUMIENIA OGÓLNY
Cel: Poznać siebie i odnawiać siebie.
Przebieg:
3.1. Dziękczynienie Bogu – wdzięczność za każde dobrodziejstwo, za każdą łaskę, sposobność do zasługi, uniknięcie większych upadków, za każde pokonanie pokusy… itd.
3.2. Prośba o łaskę spojrzenia na siebie oczyma Boga [poznanie siebie i swoich grzechów z prośbą o oczyszczenie się z nich; poznanie dobra, które uczynił Bóg przez nas, zdobyte zasługi… itp.].
3.3. Spokojna wędrówka przez kolejne wydarzenia dnia [prześwietlenie myśli, słów i czynów].
Co dziś Bóg uczynił dla mnie? Jak działała we mnie Jego łaska? Czy wypełniałem Jego Wolę w dniu dzisiejszym?
Czy i jak wypełniłem moje obowiązki stanu?
Jak wyglądała relacja do Boga, do bliźniego i do siebie?
Czy ew. grzechy były przy pełnej/połowicznej świadomości, woli, czy były okoliczności łagodzące…? W rezultacie: Czy obraziłem Pana grzechem śmiertelnym (ciężkim)? – postanowienie spowiedzi.
Czy obraziłem Pana grzechem powszednim (lekkim)?
Zastanowić się nad wewnętrznym usposobieniem, odczuciami, czyli głębszą przyczyną tych grzesznych myśli, słów, czynów i zaniedbań…
3.4. PRZEPROSZENIE BOGA za te przewinienia [wzbudzenie SKRUCHY, czyli żalu doskonałego – z miłości do Boga].
– Zawstydzenie z powodu grzechów, ale przyjęte z radością i z nadzieją na Boże przebaczenie.
– Prośba o przebaczenie win [np. Ojcze nasz] i darowanie kar za grzechy [„Jedno dobrze odmówione
Ojcze nasz gładzi grzechy powszednie całego dnia” – św. Augustyn].
3.5. Postanowienie poprawy z pomocą Bożej łaski [uwzględnić środki do poprawy].
– Wzbudzenie w sobie ducha pokuty i umartwienia w celu odpokutowania grzechów.
– Wzbudzenie na nowo pragnienia doskonałości chrześcijańskiej.
– Wzbudzenie pragnienia unikania grzechów w przyszłości [wyrzeknięcie się grzechu].
– Prośba o łaskę posiłkową do pokonania grzechów powtarzających się lub trwających dalej.
4. RACHUNEK SUMIENIA SZCZEGÓŁOWY
Cel: Realizacja wyznaczonego przedmiotu pracy nad sobą.
Przebieg: Refleksja nad tym, jak wyglądała realizacja szczególnego przedmiotu pracy nad sobą. Ten przedmiot pracy jest zazwyczaj określony przez kierownika duchowego lub wynika z porannej medytacji (np. wykorzenianie konkretnej wady, ćwiczenie cnoty [według jej odpowiedniego stopnia, poziomu], realizacja określonego czytania duchowego…). Może on mieć podobny schemat jak rachunek sumienia ogólny.
Św. Ignacy Loyola zachęcał, by nad realizacją tego przedmiotu pracy zastanowić się rano [przypomnieć sobie przedmiot pracy], po obiedzie [rachunek szczegółowy – I] i wieczorem [rachunek szczegółowy – II].
Zwrócić uwagę, czy następuje poprawa, postęp w cnocie – w ciągu dnia i w kontekście dla poprzedniego.
UWAGA!
Według św. Ignacego Loyoli rachunek szczegółowy jest ważniejszy od ogólnego, a nawet od medytacji rannej. Wieczorny rachunek sumienia to najważniejszy kwadrans dnia dla Boga!
Wszystkie wątpliwości w praktyce rachunku sumienia należy konsultować z kierownikiem duchowym!
Opr. Ks. Dawid Pietras
